We slaan het ontbijt vandaag weer over, op tijd vertrekken is noodzakelijk voor weer een lange rit. We laten zelfs geen ontbijtpakketje maken, want zo denderend was het ontbijt hier niet.
In het donker laden we de auto, en al bij de eerste schemer stappen we in de auto en vertrekken we. Met zo’n 465 kilometer voor ons, rijden we het resort van Ai Ais af. Na de eerste sessie van zo’n 80 kilometer stoppen we bij de Canyon Roadhouse, een lodge die grappig gestyled is met autowrakken en zowat van alles wat met het thema auto te maken kan hebben. Het ziet er allemaal heel sfeervol uit. We maken ook even gebruik van het toilet, want daar zullen we er voorlopig geen meer van tegenkomen. Ook het toilet is helemaal met in style met de rest, er hangt ook zeer prominent een poster van een naakte dame, met een kastje waarop staat Pandora’s Box. Nieuwsgierig als elke man, moet het kastje opengemaakt worden… In de hele zaak gaat een alarmbel af, omdat er een contactje op het deurtje zit. Snel sluiten is er ook niet bij, want het deurtje/magneetje werkt niet al te lekker. Dus de bel blijft wel even rinkelen tot ik het deurtje precies op de hotspot heb bevestigd. Met een brede grijns verlaat ik het toilet.
Na nog even in het winkeltje rond gekeken te hebben, vervolgen we onze route, gefocust op Seeheim, want als het goed is begint daar de asfaltweg weer. Tot die tijd gravel, gravel en nog eens gravel; totaal 170 kilometer. Het is niet heel vervelend om op gravel te rijden, maar soms ben je het schudden even beu.
Als we bij Seeheim inderdaad op asfalt komen willen we daar tanken, en eventueel bij een tankstation de banden weer op de juiste spanning brengen, hiervoor rijden we het “stadscentrum” van Seeheim in. Dit blijkt niet meer dan een hotelletje met daaraan een benzinepomp, nou ja, twee tanks met een slang eraan. We kunnen nog wel even doorrijden zonder te tanken met de auto die uitgerust is met dubbele tank, dus totaal 160 liter. Dus we zien nog even af van deze tankbeurt.
We rijden door via Goageb en zo verder. We komen een soort winkeltje annex restaurantje tegen en stoppen hier even om te kijken of we hier iets kunnen drinken. Het blijkt inderdaad een winkeltje, maar daarbij ook nog eens een tea garden, zoals de dame achter de toonbank het noemt, maar volgens mij is het gewoon een tuin met daarin zitgelegenheid. We bestellen wat te drinken, en omdat ik een lichte lunch heb gehad bestel ik ook nog een egg and bacon sandwich. Na wat achteraf research moet het winkeltje gelegen hebben in Kuibis.
We vervolgen onze weg, volgende stop zullen de ruïnes zijn van een concentratiekamp uit de Eerste Wereld Oorlog, waar Duitse soldaten gevangen werden gehouden na de capitulatie. Zo indrukwekkend was het eigenlijk niet, een paar muurtjes van een paar centimeter hoog was het enige dat zichtbaar was.
Als we in Aus zijn gaan we dan toch eindelijk tanken en brengen we onze banden weer op de juiste spanning. Aus is weer een klein stadje, en heeft een beetje een Western sfeertje. Waarschijnlijk komt dit o.a. door de spoorlijn die door het stadje loopt en bijbehorend stationnetje.
Na het nodige in Aus gedaan te hebben gaan we aan het laatste stuk beginnen naar de kust; de laatste 125 kilometer van de dag. Net na Aus, bij Garub, zit een groep wilde paarden, deze willen wij natuurlijk ook even zien, dus nemen de gemarkeerde afslag die naar een drinkplaats leidt waar de paarden geregeld komen drinken. We komen aan bij de drinkplaats, waar een mooie overkapping is gemaakt om de paarden te bekijken, als er paarden zijn tenminste. Buiten een paar oryxen, is er niet veel actie bij de drinkplaats. We hebben het dus eigenlijk snel gezien. Nora wil nog iets uit de achterbak van de auto hebben, maar omdat nogal onhandige sloten zijn, duurt dat eventjes. Als we hiermee klaar zijn en nog eens opkijken naar de drinkplaats, zien we ineens een aantal paarden vanachter een berg aan komen sjokken. We gaan dus weer snel terug om ze nog te zien. Als ze bij de drinkplaats aankomen, drinken ze, sommigen gaan even wat liggen spartelen in het water/modder, en vervolgens rollen er nog een paar door het zand. Leuk om te zien, alhoewel paarden nou niet onze favoriete beesten zijn, maar op zo’n afstandje zijn ze wel ok.
Na het waterballet van de paarden, moet er nog even gebruik gemaakt worden van het aanwezige (primitieve) toilet, maar niet voordat we redelijk dichtbij een oryx hebben gadegeslagen. Na het toiletbezoek doen we de deuren open van de auto, en plots vliegt door een windvlaag een papier dat in de autodeur zat weg. Aangemoedigd door het (panikerend) schreeuwen van Nora dat het het contract van de autohuur is, ren ik achter de papieren aan. Achteraf pas realiserend dat ik richting de eerder bewonderde oryx ren. Gelukkig is die daar niet van onder de indruk, maar wel een reminder om dat niet te doen als we in een gebied zijn met wat minder onschuldige beesten. Overigens het resultaat van de renspurt: papieren veilig gesteld.
We rijden verder richting Lüderitz, onze eindbestemming voor vandaag, en zien het landschap steeds droger, rotsachtiger en zanderiger worden. Het lijkt zelfs ook wat mistig te zijn door het opstuivende grijze zand.
Als we Lüderitz binnenrijden, zien we dat de plaatsnaam in Hollywood-letters in de bergen staat geschreven. Als we door het stadje heen rijden, is dat wel de enige vergelijking die te maken is met Hollywood. We zoeken ons hotel op en checken in. We zitten in het Nest hotel, een viersterren hotel, met het beste restaurant van de stad, althans als we onze reisagent (van dag één) mogen geloven.
We settelen ons in het hotel en maken nog een kleine wandeling rondom het hotel. Het is een stuk kouder hier en het waait flink, snel maar weer naar binnen in de warmte; niet gedacht dat deze vakantie nog te zeggen.
’s Avonds eten we in het restaurant van het hotel en dit is inderdaad zéker niet slecht, enige nadeel is, dat omdat we niet gereserveerd hebben en met z’n tweeën zijn, we één van de tafeltjes krijgen in een afzonderlijk deel van het restaurant, maar dat maakt het eten niet minder smakelijk.