Deze ochtend krijgen we de agent te spreken over onze reis, gelukkig hebben we zoals altijd eigenlijk al veel voorpret gehad met de voorbereidingen, dus heel veel nieuws zal er niet te vertellen zijn.
We hebben de afspraak om 8:00u staan, dus voor die tijd moeten we al zo goed als in de startblokken staan om na het praatje te kunnen vertrekken. We hebben dus het ontbijt ook om 7:00u besteld zodat we dat achter de kiezen hebben.
Alles loopt volgens planning en om 7:00u zitten wij netjes aan het ontbijt met het grootste gedeelte van onze spullen alweer in vertrekmodus. Om 7:50u krijgen we een telefoontje dat onze agent er al is. Da’s mooi!
We krijgen alsnog een uitleg van de agent die zo’n 1,5 uur in beslag neemt. Maar we hebben alles nu wel weer een beetje opgefrist en kunnen met een gerust hart op pad.
Als eerste willen we nog even een stukje Windhoek zien, want dat is er gisteren een beetje bij ingeschoten met vertragingen en boodschappen doen. Hiervoor willen we naar het centrum en gewoon even kijken hoe dat eruit ziet, en even door de stad gelopen te hebben om toch het gevoel te hebben dat we ook daadwerkelijk in Windhoek geweest zijn. Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Allereerst moesten we uitvinden waar de Post Street Mall zat (zoals het winkelgebiedje hier heet), en toen we dat ongeveer wisten moesten we ook nog even de auto veilig weten te stallen. Die hebben we uiteindelijk gestald in de garage bij de supermarkt waar we gisteren waren geweest.
Vervolgens moesten we met een flinke omweg naar de bedoelde straat gelopen. We zien de punten in dit gebied die we wilden zien, waaronder de grote meteorieten die in de straat staan opgesteld.
Nadat we alles gezien hebben nemen we een veel kortere route terug naar de auto, op de heenweg over het hoofd gezien dat het zo makkelijk kon.
We rijden met onze gigantische auto de stad uit op weg naar de volgende bestemming. Het is leuk zo’n 4x4, maar in de stad is ie wat aan de grote kant!
Gelukkig is de weg van vandaag vrij simpel en gaat eigenlijk alleen maar over asfalt, gewoon een 120 km/uur weg, alhoewel we met de huurauto maar 100 km/uur aan mogen houden, dus we zijn de sukkeltjes op de weg; De mensen waar we thuis altijd zo op vloeken. Maar ja, er schijnt een black box in de auto te zitten, en als je over de limieten heen gaat is je verzekering meteen ongeldig; dus toch maar sukkelen.
We rijden via Rehoboth, een heel klein plaatsje waar we heel even kijkje nemen om te zien hoe zo’n dorpje er uitziet. Op zich heeft men hier nog wel een aardig huisje, niet groot, maar toch anders dan je misschien bij Afrika in gedachten hebt, steen en zien er ook degelijk uit. Na wat korte stops op verschillende plekken in het dorpje vervolgen we onze weg. Onderweg wil Nora nog even naar het toilet bij een benzinepomp, helaas is toilet wel een heel groot woord, voor een defecte pot, maar de belangrijkste missie kan volbracht worden.
Onderweg stoppen we af en toe om wat te eten en drinken, foto’s te maken en natuurlijk wat uit te rusten van het rijden.De weg brengt ons via Kalkrand (geen tussenstop) naar Hardap dam, volgens onze agent niet echt de moeite waard om de entreeprijs te betalen om alleen maar even rond te kijken als je er niet verblijft. We kunnen het niet laten om toch even te gaan kijken. Bij de poort staan twee dames, waarvan eentje het woord doet. Als we vermelden dat we alleen naar de dam willen om er foto’s te maken, kan dat, natuurlijk na betaling van de entreeprijs. De entreeprijs vinden wij overkomelijk dus niet veel later rijden wij achter (lopende/kruipende) dame 2 aan naar haar kantoortje dat weer 200 meter verder gelegen is. Eerst vermoed ik nog dat ik in de auto kan blijven zitten en een ticket na betaling overhandigd zal worden, maar neen. Ik moet ook in het kantoortje, alwaar dame 2 mijn naam wil weten om deze vervolgens op het ticket te schrijven. Ook wil zij het kenteken van de auto weten….tja dat op de sleutelhanger die in de auto met draaiende motor hangt. Toch maar even halen, waarna ook dit wordt genoteerd op het ticket. Hierna worden er 3 ferme stempels (schaal 2 van Richter) gezet op 3 verschillende papiertjes, waarvan ik er slechts 1 krijg na betaling. Zo dat was weer een druk uurtje voor dame 2 op kantoor.
Na deze plichtplegingen rijden we door naar de dam, bij de dam stoppen we om te genieten van het uitzicht op het enorme stuwmeer dat de dam in bedwang houdt. We vervolgen onze weg naar het restaurant van het resort (ja, eigenlijk is het een resort), omdat we hier de dam kunnen zien vanuit de meer-kant. Het uitzicht is hier echt schitterend, voor ons zeker de moeite waard.
We rijden weer terug naar de uitgang en dame 1 staat ons bij de uitgang op te wachten om ons ticket te controleren…kort van geheugen, veel meer mensen zullen er het laatste half uur niet binnengekomen zijn…
Als we net de poort uit zijn roept Nora: “Aap! Aap!”, gelukkig heb ik na enige vertwijfeling door dat er een aantal apen langs de weg zitten en af en toe over steken. Hier schieten we natuurlijk even wat plaatjes van en kijken even waar ze mee bezig zijn. Heel lang mogen we niet blijven kijken, want we moeten nog door naar onze lodge.
Na een stukje terugrijden en een stukje verder op de snelweg, komen we bij de lodge aan althans, de oprit. We moeten nog een 5 kilometer over een onverhard stukje. Maar dat is prima te doen.
Als we bij de lodge zelf komen, zien we het parkeerterrein helemaal vol staan met auto’s en een touring car.
Bij het inchecken willen we meteen 2 game drives boeken, voor de ochtend en de Sun Downer zoals ze dat hier zo mooi noemen. We krijgen te horen dat de Sun Downer voor morgen helemaal vol zit! Na enige verontwaardiging kenbaar gemaakt te hebben, en na een goed gesprekje, weet men toch nog een plekje te vinden. Gelukkig maar, want we willen de tijd wel goed benutten.
Na het sjouwen en installeren van onze spullen naar de kamer, gaan we nog even naar de drinkplaats achter het zwembad en de zonsondergang kijken, want daar staan een hoop elanden. Prachtig!
We houden het diner simpel en eten wat eerder gekochte spullen op de kamer.
Na ons minieme diner gaan we op het terrein nog even op zoek naar WiFi-bereik, maar dat is een haast kansloze missie. We besluiten het maar op te geven en nog even bij het zwembad te gaan kijken, deze keer niet voor de dieren, maar voor de mooie sterrenhemel. Weinig lichtvervuiling, dus ook prachtig!
We maken alle spullen voor de ochtend alvast klaar, want we moeten ons om 5:50u melden voor de Morning Drive.