We konden het weer niet laten, het is een beetje verslavend, we hebben weer een whale watching geboekt. Deze keer in Kaikoura, ook voornamelijk de reden waarom we in deze plaats een overnachting gepland hebben.

We varen uit met een redelijk volle boot, gelukkig is het een vrij luxe boot, en kan iedereen binnen netjes op comfortabele stoelen zitten, dat hebben we weleens anders meegemaakt.

De tocht is vrij rustig, maar het duurt even voordat onze spotters een walvis in zicht hebben, door het 45 minuten hobbelen op de zee, voelt Nora zich af en toe niet zo lekker. Gelukkig zijn er genoeg spuugzakjes aan boord.

Na de genoemde 45 minuten hebben we dan eindelijk beet, een potvis is net aan de oppervlakte gekomen. Onze boot is ook niet de enige die in de buurt ligt, er dobberen er nog 2 in onze omgeving. Wachtend op een duidelijk zicht van de walvis. Na het aan de oppervlakte komen, zwemt de walvis kalmpjes rond, en laat af en toe zijn rug zien en blaast wat stoom af. Wat een machtige beesten toch…! De verslaving voor het zien van deze geweldige dieren is weer voor even gesust, maar het zal niet de laatste keer zijn...TE mooi!

Na een minuutje of 20 besluit onze vriend dat het weer tijd is om de diepte in te gaan, dit doet hij middels een groet met zijn machtige staart en zwaait ons als het ware gedag!

Wat er overblijft is een mooie bijna rimpelloze cirkel die zijn eerdere aanwezigheid verraadt.

Wachten tot hij weer boven komt heeft niet veel zin, want het zal niet vreemd zijn als hij een uurtje onder blijft.

We varen dus weer verder, met voor ons nog onbekende bestemming.
Als we weer een tijdje aan het varen zijn, hebben de spotters gevonden waar ze naar op zoek waren, een grote groep dolfijnen. Het zijn donkere exemplaren met witte accenten op de buik etc. (de soort is mij even ontgaan).Ze komen naar de boot toegezwommen en ze lijken te spelen met de boeggolf. Ze halen doldwaze capriolen uit op ongelofelijke snelheden. Ook als de boot stil ligt, komen ze al tuimelend en wel naar zichzelf laten zien, ze maken er een echte show van. In de verte springen er ook een paar “in formatie” met gemak een metertje of wat uit het water omhoog. Helaas worden we steeds verrast waar de show zich voordoet, dus voor foto's en video zijn we steeds te laat.

Wat een prachtig gezicht allemaal weer! Op een gegeven moment is het dan echt tijd om deze wateracrobaten weer te verlaten, en zijn we binnen no-time weer in het haventje waar we vertrokken zijn. Blijkbaar zijn we ongemerkt richting de haven gevaren met de jacht op de dolfijntjes.

Op de wal moeten we nog even bijkomen van al dit moois, maar vooral van de klots-zee. We kijken even rustig bij het winkeltje of er mooie kaarten zijn met Kairkoura of een mooie walvis- of dolfijnenfoto. Na onze keuze gemaakt te hebben, rijden we door het dorpje naar het einde van een weg waar een zeehonden-kolonie zou moeten zitten.
Hier aangekomen blijkt de informatie correct, en zien we op niet al te grote afstand wat zeehonden lui op de rotsen liggen.

Na ook weer deze zeedieren bewonderd te hebben, rijden we nog even terug naar het centrum(pje) van het plaatsje om daar wat rond te lopen, alvorens we onze trip gaan beginnen naar Picton. Vandaag zien we er meer van dan gisteren in het donker.
De weg is een mooie kustroute en op sommige plaatsen zien we nog een keer wat zeehonden-kolonies. Bij een kolonie is het heel schattig om te zien, omdat er een hoop jonge zeehondjes zijn, dus in een soort pooltje een creche hebben gevormd.

Ook zien we een grapjas die in zeeschuim is gedoken en helemaal onder zit, hilarisch gezicht!

Helaas kunnen we weer niet eeuwig blijven kijken, dus de route moet weer verder…
We komen langs een zoutwinningsgebied. Als we er langsrijden, vanaf een hoger punt, ziet het er zeer mooi uit, op sommige punten lijkt het water wel rood/roze. Helaas kunnen we op die plek niet stoppen ivm verkeer en gebrek aan uitwijkpunten. Als we op een lager punt zijn, is het nog steeds mooi om te zien, maar minder indrukwekkend. We vervolgen onze weg naar Picton. Als we hier aangekomen zijn, lopen we nog even een rondje door het stadje, maar zoals gebruikelijk zijn we weer na sluitingstijd aangekomen, dus het meeste ziet er verlaten uit.

We hebben in de supermarkt vandaag wat eten gehaald, dat ik op monsterachtige wijze mishandel in het enige soort pan die ze hier hebben. Maar het wordt wel warm, en is nog goed te eten gelukkig. Het is altijd afwachten wat voor kookgerei je ter beschikking hebt, maar in veel gevallen hebben we al wel een soort combinatie tepanyaki / braadpan / gourmetstel aangetroffen, en vandaag probeer is die ook maar eens te gebruiken met diepgevroren kipstukjes en aardappelpartjes, en alles maar tegelijk in het apparaat gegooid.
Plannen voor volgende dag worden gemaakt, en met gevulde magen en gevulde agenda voor morgen gaan we slapen.