*** Wegens een overvol programma, geen tijd / energie kunnen opbrengen voor de verslagen, nu op de terugreis, met een overstap, alvast beginnen met een inhaalrace ***

Vanochtend hebben we weer een tour op de planning staan. Om 9:00u worden wij verwacht bij Weta Workshop, we hebben er lang naar uit gekeken en er dus enorme zin in. Weta Workshop is DE design studio voor allerlei films, waaronder Lord Of The Rings, The Hobbit, King Kong en Avatar.

We vertrekken op tijd, want de man bij de iSite gisteren heeft gezegd dat het wel een uurtje rijden kan zijn i.v.m. file. Gelukkig valt de file mee, die staat voornamelijk de andere kant op, de stad in. Het probleem zit 'm meer in het parkeren van de auto; je zou verwachten dat zo'n bedrijf op een groot industrieterrein zit ofzo, maar niets is minder waar, het zit midden in een woonwijkje. Na het parkeren lopen we naar de Weta Cave, zeg maar het winkeltje dat aan de workshop vast zit. Buiten prijken al 3 enorme trollen van The Hobbit.

Binnen aangekomen in de Cave, melden wij ons eerst aan voor onze tour, en hebben we nog even tijd om alvast rond te kijken. Er staat een aantal grote beelden, en verder heel veel beeldjes van allerlei films waaraan Weta Workshop heeft bijgedragen en die te koop zijn. Voor collectors (met een dikke portemonnee) is dit een waar Walhalla. Wij kijken vooral onze ogen uit naar zoveel beeldjes, en in welk detail alles is afgewerkt. Het schijnt dat elk beeldje met de hand geschilderd is.

Om 9:00u worden wij aan de buitenzijde verwacht waar we opgehaald zullen worden door de guide. We hebben al een bus zien staan, en veel mensen in de buurt zien lopen, dus we gaan er vanuit dat het een drukke tour wordt. Als we echter buiten staan, en meegenomen worden in het heiligen der heiligen van Weta, blijkt dat we alleen met nog 3 Fransen in een groepje de rondleiding krijgen, dus dat is helemaal top!
We krijgen de rondleiding van een geinig mannetje, dat een goed verhaal weet te houden. Helaas is zijn eerste opmerking dat er geen foto's gemaakt mogen worden binnen. Dit omdat Weta niet de rechten bezit van de personages/attributen, maar dit altijd in “opdracht van” doet. Jammer, maar begrijpelijk.

We krijgen een hele mooie rondleiding door de workshop (het publiekelijke gedeelte dan), en krijgen zo een indruk wat ze allemaal maken, kunnen maken, en op welke methoden ze er zoal voor gebruiken. We krijgen allerlei materialen in handen die we mogen bekijken en bevoelen en zo worden allerlei “geheimen” aan ons uitgelegd. Zeer interessant en boeiend om te horen en zien. Helaas zien we niet veel mensen aan het werk, alleen de master swordsmith zien we achter een raam aan het werk. Het schijnt een hele bekwame te zijn, waardoor hij deze titel mag dragen namens de Queen of England.

Onze tourguide weet goed aan de praat te blijven en hij doet het op een leuke manier. Ook heel fijn dat het groepje zo klein is, veel ruimte tot het stellen van vragen. Vooral ook omdat de Fransen het al moeilijk zat hebben om zijn verhaal in het Engels te volgen.

Rond 8:55u staan we een stuk wijzer over de wereld van Weta Workshop weer buiten. Dit was zeker echt een topper om te zien. We zijn erg blij dat we de vroegste tour hadden, want de groepen die we nu klaar zien staan voor de tour zijn groot. We horen ook dat mensen op een wachtlijstje komen en waarschijnlijk pas 3 tours later aan de beurt zijn.
Na de tour schuimbekken we nog even van al het moois in de Cave. We maken nog wat foto's en kopen een aantal souvenirs.
We vertrekken weer naar de andere kant van Wellington. We gaan naar Mount Victoria, waar we een mooi uitzicht hebben over de stad. Lang blijven we daar niet, want het waaide al hard op straatniveau, maar hier lijkt het nog wel eens 10x zo erg...we waaien bijna de berg af!

We vervolgen onze weg naar het centrum van Wellington, hier willen we nog even wat winkeltjes bekijken. Helaas zijn de straten waar we door onze boekjes heen worden gestuurd niet bijster interessant, en toch wel wat anders dan beschreven. De tijd van Wellington zit er ook bijna op.

We vertrekken dus naar de ferry die ons naar het Zuidereiland zal brengen. De dwingende folders adviseren om ruim op tijd aanwezig te zijn. Daar zorgen wij dus ook voor.
We staan op tijd in de rij om de ferry op te mogen, echter de al eens eerder genoemde inefficiëntie hier ontgaat ons totaal.

We varen af met al ruim drie kwartier vertraging; en we begrijpen dat de vertraging nog op zal lopen door de slechte weersomstandigheden. Die slechte weersomstandigheden hebben we gemerkt, af en toe hangt de boot een tijd helemaal dwars, om vervolgens weer wat hully-gully bewegingen te maken.

Met zeebenen aangekomen in het stadje Picton, zijn wij nog niet op onze eindbestemming; we moeten nog naar Kaikoura rijden. We beginnen aan de tocht, maar al snel worden we opgehouden door een brandweeroptreden, waardoor we dus nog meer vertraging oplopen. Na deze extra vertraging is het wel duidelijk dat we nog een flink stuk moeten rijden in het donker. Het is een bijna totaal donkere slingerweg, waar je maar één keer in de vijf minuten iemand tegen komt op dit tijdstip. We zien totaal niet wat er naast de weg eigenlijk is.

We komen echt heel laat aan, we hebben gelukkig vanaf de boot de eigenaren al gemaild dat we een late aankomst verwachten, dus de sleutel zit in de deur van onze kamer, en er ligt een klein briefje voor ons.

We ploffen neer, en zijn doodop zonder dat we vandaag al te veel activiteiten hebben gedaan, vooral reizen en wachten was het motto vandaag.