Wat misschien op zal vallen is de ontbrekende reisblog van 2 maart, maar is helaas gisteren door tijdgebrek niet afgekomen. Dag van vandaag zit nog iets verser in het geheugen, dus deze eerst, later meer.

Wat een slechte start vandaag, 6:00u loopt mijn wekker af, wordt uitgezet (want zometeen loopt Nora's wekker toch af). 6:15u Nora's wekker schijnt afgelopen te zijn, maar beiden weten we nergens van, als we om 7:00u wakker schrikken. Snel de ochtendrituelen gedaan en op pad.

We gaan even het plaatsje van onze overnachting bekijken, Paihia. Het is een kustplaatsje met veel toerisme, dat zien we aan het grote aantal typische “badplaats”-restaurants en winkeltjes, en natuurlijk de vele bordjes bij gebouwen met de woorden “Vacancy” en “No vacancy” erop. Op dit tijdstip valt de drukte nog mee. We lopen even door het stadje maar veel spannends gebeurde er voor ons niet, behalve dan het van dichtbij op zien stijgen van een helikopter voor een rondvlucht, toch kriebelt het een beetje om ook eens een vluchtje te maken, maar hier even niet.

We rijden een stukje verder door het stadje, omdat de man van de accommodatie ons vertelde dat er mooie uitzichten waren verderop in het stadje. We reden inderdaad een stukje hoger, zodat we een beter zicht krijgen op het stadje. Er ligt op deze mooie locatie ook een golfbaan, over de mooi groene golfbaan kijk je zo over het water naar Paihia; “best aardig”.

Na het uitzicht gade te hebben geslagen, klooien we wat op de navigatie om de goede route te krijgen, maar uiteindelijk voeren we de eerstvolgende grote plaats in en proberen we zo de mooiste route stap voor stap te maken, naar en tussen de bezienswaardigheden die we willen zien.
Op deze wijze rijden we naar de eerste bezienswaardigheid de Wairere Boulders. Onderweg zien we al prachtige landschappen en vergezichten met “50 shades of green”; want wat is het groen hier. We langs boerderijen, kleine huisjes zoals je ze in Nederland nooit zult aantreffen (hout, klein, gammel, maar wel pittoresk).

Het laatse stuk weg voor de Wairere Boulders blijkt ineens niet geasfalteerd, en we moeten dus toch de snelheid even aanpassen op de slingerende wegen.
Aangekomen op de bestemming gaan we het entree-huisje binnen dat er staat. Nog voor we binnen zijn worden we door een vrouwtje aangesproken om naar de uitleg te komen luisteren. Zij is deze uitleg net aan 3 andere mensen aan het vertellen, en dan is het natuurlijk makkelijk om mee te luisteren. Het vrouwtje is zeer fanatiek in haar verhaal, en legt uit wat er zo bijzonder is aan deze boulders. Het vrouwtje is voornamelijk te omschrijven als “typisch”. De uitleg duurt voor ons na een paar minuten al te lang, voornamelijk omdat ze eigenlijk 3x hetzelfde vertelt, en volgens Nora omdat ze ook een “typische” geur heeft; laten we het daar op houden. Na al meerdere malen subtiel geprobeerd te hebben om een soort van kleine beweging te maken om weer verder te lopen, heeft dit pas echt zin, als we aan het einde van een zin (=adempauze) een meer duidelijke beweging in te zetten, zodat zelfs een Zwitserse het door heeft. Ze begrijpt de hint waarschijnlijk, want afrondend wordt de entreeprijs genoemd die wij dienen te overhandigen; dit doen we, en we beginnen aan het “rondje”. De wandeling gaat door middel van paden met trapjes en bruggetjes tussen de boulders door naar boven, tevens loopt er een flinke bergstroom tussen de boulders door. Optioneel is er nog een loopje richting de Bush Pool te doen, deze doen we ook. De andere opties doen we niet, daar hebben we al te veel tijd bij het luisteren aan verspeeld, die moeten we nu inhalen. Al met al zijn we toch meer dan 1,5 uur bezig met de wandeling.
Na het afsluiten van de wandeling eten en drinken we nog wat in de auto, voor de grote rit die we nu gaan maken. Wie nog meer wil weten over de boulders, kan kijken op http://www.wairereboulders.co.nz/ Misschien moeten wij dat ook nog eens doen, dan weten wij ook wat het vrouwtje nou eigenlijk allemaal omslachtig verklaarde, en waarom ze zo speciaal zijn.

We rijden naar Wapoui Forest, waar een aantal korte wandelingetjes willen gaan doen. Met de navigatie redden we het weer tot onze bestemming. Bij het Wapoui Forest aangekomen, komen we als eerste een kaart tegen waarop de aanwezige wandelingen staan waarvan de “Tane Mahuta” de eerste is. Het is een zeer korte wandeling die leidt naar een van de oudste Kauri-bomen van Nieuw Zeeland. Het is echt een enorme boom, en staat mooi omringd door diverse andere sooorten.

Op basis van de zojuist gevonden kaart, gaan we op zoek naar het volgende startpunt, echter dit is nogal moeilijk te vinden. Op dat punt beginnen 3 wandelingen, waarvan wij 2 er wel interessant vinden om te lopen. Als we het startpunt uiteindelijk gevonden hebben met een keer terugrijden, blijkt dat de weg afgesloten is naar het parkeerterreintje. We weten uiteindelijk de auto toch nog dichtbij te plaatsen, en lopen de afgesloten weg in. We komen werklui tegen die iets aan het bouwen zijn bij het startpunt. Zij vertellen dat de looproutes van dit startpunt allemaal gesloten zijn, en dat ze morgen gewoon weer open zijn, jah tuurlijk, komen we morgen terug zeker?
We lopen maar weer terug naar de auto, en we gaan even zitten balen in de auto, want veel andere wandelingen die in onze beschikbare tijd te lopen zijn, zijn er niet. We doen nog een poging bij het Visitors Center (dat we spontaan tegenkomen). Dit is inmiddels gesloten, maar aan het papier dat aan het raam is geplakt, zien we dat een route die wij ook nog wel mogelijk achten, ook afgesloten is. We moeten het dus doen met de mooie slingerroute die we met auto afleggen door het dichtbeboste gebied.

Na deze kleine teleurstelling rijden we toch maar weer verder.
Onderweg genieten we weer van het uitzicht en stoppen af en toe voor een foto, maar niet te vaak, want de tijd wordt toch wel krap.

We rijden flink door en stoppen alleen nog wat langer in Dargaville om te tanken en naar de supermarkt te gaan.
Na de supermarkt in één ruk door naar Mangawhai. Onderweg zien we de zon steeds verder zakken in het groene gebied, ook weer prachtig!

We zijn uiteindelijk een paar minuten over 20:00u bij de accommodatie, hier check we in, en gaan zelf wat eten maken, zodat we ook niet nog eens op zoek moeten naar een restaurant. 's Avonds plannen we de dag van morgen….weer veel kilometers! Vandaag waren het er weer 263 van hotel naar hotel (zonder tussenstops).