We hebben goed geslapen, alhoewel ik wel zo'n vier keer bijna ben opgestaan omdat ik steeds dat dat het al tijd was. Dus vanaf vier uur was het niet zo'n hele goede slaap meer.

We kijken even in de boekjes en pakken alvast wat de koffers in. We gaan eerst de huurauto halen, en checken dan uit.
Dat blijkt helaas weer wat moeilijker dan het klinkt. We vragen aan de dame achter de balie hoe we het beste naar Go Rentals kunnen gaan, en f de Yellow Bus die we vannacht hadden genomen daar ook komt. Zij zegt dat we gewoon tegen de chauffeur moeten zeggen dat we naar Go Rentals moeten en hij zal ons daar gratis droppen.

Na een kwartiertje op de bus gewacht te hebben, vragen we aan de chauffeur of hij ook bij Go Rentals komt. Op een ietwat “verkeerde-been-uit-bed”-toon sist hij ons toe dat hij daar helemaal niet langs komt. We moeten gewoon aan de dame van het hotel vragen of zij Go Rentals belt voor een pickup. Dus wij gaan weer naar binnen en leggen het verhaal uit aan de dame, die overigens in ons vorige gesprek ineens over ging op het Nederlands praten. Op zo'n moment voel je je toch altijd betrapt, want wat hebben we allemaal tegen elkaar gezegd in het Nederlands, en wat moet ze wel niet denken van ons gekibbel. Maar goed, de balie-dame belt uiteindelijk Go Rentals, en krijgt te horen dat ze wel een pickup gaan sturen.

Het stukje dat we met de auto moeten is eigenlijk maar twee minuten, maar het regent behoorlijk, en om ons nu aan het begin van de dag al helemaal land te laten regenen, dat vinden wij niet zo'n goed idee. We staan dus braaf onder het afdak te wachten tot de verhuur-meneer ons op komt halen. ECHTER….na een half uurtje geduldig gewacht te hebben, gaan we toch maar even aan balie-dame vragen waar verhuur-meneer blijft. Balie-dame belt nogmaals en verzekerd ons dat verhuur-meneer er aan komt. Wij nemen dus onze plekken onder het afdak weer in. Na nog eens iets meer dan een kwartier op verhuur-meneer gewacht te hebben, is ons geduld dus toch echt op; Nora gaat nogmaals naar balie-dame om poolshoogte te nemen. Het verhaal blijft hetzelfde, hij is onderweg. Nora vraagt hoe we er het beste naar toe kunnen lopen, want de regen is inmiddels wat minder geworden, en zulk soort schema's zitten wij niet op te wachten. We lopen dus maar naar Go Rentals, en we laten twee mensen achter die inmiddels ook wachtenden waren. Het stukje lopen valt wel mee, en blijkt maar 10 minuten te zijn. Ja, als we geweten hadden dat verhuur-meneer niet op kwam dagen, hadden we dat wel eerder gedaan. Als we aankomen lopen bij Go Rentals, worden we op het terrein ingehaald door een busje; hierin blijken de eerder genoemde wachtenden te zitten. We doen nog een klein stapje extra zodat we voor hen nog aan de balie staan bij Go Rentals. De balie-jongen hier helpt ons netjes en legt vanalles uit, want hij lijkt wél alle tijd te hebben. Wij kijken de autosleutel uit zijn handen, en zijn blij dat dat uiteindelijk gelukt is.
Nu snel even de auto bekijken en terug naar het hotel om onze spullen te halen. Dit gaat vervolgens allemaal zonder problemen, en worden rond elf uur uitgezwaaid door balie-dame.

Voordat we iets anders doen gaan we even snel naar de supermarkt om de eerste broodnodige spulletjes te kopen.

Hierna besluiten we om ons nieuwe hotel op te zoeken en hier onze spullen te droppen.
Met de navigatie zijn we na nog geen 30 minuten in de buurt van het hotel, maar moeten wat rondjes rijden voordat we door krijgen hoe we er het beste kunnen stoppen; veel verkeer, weinig parkeerruimte. Uiteindelijk zetten we de auto een tiental meters na het hotel op illegale wijze aan de kant, waarna Nora een sprintje trekt om uitleg te krijgen waar de garage van het hotel is. Na een tijdje komt ze terug bij de auto, en bij de receptie hebben ze verteld dat we voor het uitladen van de auto de auto voor het hotel kunnen zetten, dit doen we dan ook.
Na het droppen van de spullen zet ik de auto een blok verderop in de garage. Meteen met onze Nissan X-trail in een parkeergarage met betonnen palen op plekken waar je ze normaal niet zou verwachten, maar hier kom ik ook weer zonder kleerscheuren vanaf en ga te voet weer richting het hotel.
Daar is onze kamer klaar, en brengen we onze spullen daar naar toe. Het valt me op dat de geur van de gangen van onze verdieping bij mij een sterke associatie met een caviahok geeft. Aangekomen bij de kamer blijkt het nog enigszins mee te vallen, maar we zitten wel op een kamer met alleen een raam op 2 meter hoogte, dus uitzicht nihil.
Bij binnenkomst een wifi-accesspoint gekregen, omdat we hier naar gevraagd hadden, alhoewel gevraagd naar WiFi en blijkbaar serveren ze dat hier zo uit.
Nog geen tijd en zin om hiernaar te gaan kijken, dus droppen, en hup de stad Auckland in!
Het weer is nog steeds heel wisselvallig, geregeld een bui, en dan weer even droog. Maar wel een behoorlijke temperatuur, dus flink zweten als we onze jassen aantrekken als er weer druppels vallen. We gaan op pad in Auckland en zijn als eerste op zoek naar Queenstreet. Hier wandelen we even rond veel leuke winkels en gezellige drukte. We vervolgens ons pad naar het einde van Queenstreet en komen hier bij de haven aan, kijken hier bij het oude Ferry-building en andere gebouwen die hier staan.
Na de haven en al de winkelstraatjes willen we nog naar Parnell, een (volgens de boekjes) gezellige buitenwijk. Na heel veel zoeken, veel lopen door wat omwegen, komen we ook hier aan. Er zijn allerlei winkels en restaurantjes in Parnell, en als we doorlopen tot het einde van de straat komen we bij Parnell Village aan, waar allemaal oude houten gebouwtjes staan. Ze vormen een doolhof met allerlei winkeltjes, galeries en restaurantjes. Leuk om doorheen te lopen en er rond te kijken. Helaas is het een en ander dicht, maar of dit komt omdat het maandag is, of dat het net na zessen is weten we niet.
Als we zo ongeveer het hele Parnell Village gezien hebben gaan we wat eten. We belanden bij The Coffee Club, waarvan we eerst nog dachten dat die gesloten was, aangezien de eigenaar/ het personeel languit op een bank ligt te spelen met zijn telefoon. We voelen ons bijna schuldig dat ie nu ineens moet gaan werken. De gastvrijheid en het enthousiasme is niet zo erg aanwezig. Het eten is goed, maar zodra het emotieloos aan tafel gebracht is gaat hij meteen weer verder met zijn hoofdtaak; zijn telefoon. Na het eten blijven we niet plakken voor een koffietje ofzo, want we willen hem niet van zijn werk afhouden.

We gaan proberen dan de route naar ons hotel te vinden. Bijna foutloos lopen we naar het hotel, maar bemerken wel dat we vandaag al weer flink wat kilometers in de benen hebben zitten (wat ze nog niet gewend zijn).

Bij het hotel wil ik als eerste het Wifi-accesspoint aan de praat krijgen, maar na enige pogingen en een goede observatie van de draad concludeer ik: adapter kapot, kabelbreuk. Ik spoed mij nog naar de receptie om dat opgelost te krijgen, maar helaas is de receptie maar tot acht uur bemand.
Geen WiFi dus…wel een internet-kabel, dus dan maar op de laptop aansluiten...hmmm...werkt goed, en dan nog even van mijn laptop een accesspoint gemaakt, en we hebben WiFi, helaas te laat voor Nora, want die is na het mopperen op het WiFi-loos zijn eventjes op bed gaan liggen en is bijna direct in slaap gevallen; ik heb haar nog af en toe wel eventjes wakker proberen te maken, maar dat is steeds maar van hele korte duur. Ik zit nu dus gezellig mijn reisblogjes te typen terwijl naast mij iemand slaapdronken steeds moppert dat het koud is…...pffffff….zwetend sluit ik hiermee toch mijn reisblogje van vandaag af. Nog geen foto's, want dat wordt me nu te laat...en ik moet nog uitzoeken hoe ik dat snel voor elkaar krijg.