Zaterdag 16 mei – Narooma – Lakes Entrance

Vandaag zetten we een verdomde goede starttijd neer! Om 7:35u stappen we onze hotelkamer uit om de sleutel in het sleutelbakje te gooien, te vroeg zelfs nog om ‘m persoonlijk aan een medewerker te overhandigen.
We gaan als eerste een kijkje nemen in het dorpje bijde Australian Rock, en bij de aangrenzende “pier” want volgens de dame die ons gisteren incheckte, zit hier dezer dagen een groep zeehonden. Nou, en dan willen wij dat niet missen natuurlijk. We hebben de bestemming snel gevonden en zien de Australian Rock al snel, het is een stuk rots waarin een (natuurlijk gesleten) gat zit dat (ongeveer) de vorm heeft van Australië.

Als we de pier oplopen zien we ook al snel een zeehond zwemmen, echter als we dichterbij komen zien we ook dat er op de stenen/rotsen van de pier nog een aantal flinke exemplaren zitten! We kunnen heel dichtbij komen, en hebben het idee dat ze toch niet veel dichterbij kunnen komen, omdat de stenen dichter bij het pad steeds groter worden en dus ontoegankelijk zijn…tot de grootste van het stel besluit om op een van deze grote stenen te gaan zitten! Dat was dus het sein dat we even genoeg hadden gezien, en we maar beter weer verder konden met ons dagprogramma.

Volgende stop op onze route is Central Tilba, en daarna Tilba Tilba. Central Tilba is een klein oud dorpje met een aantal houten gebouwtjes. Als we in de buurt komen, zien we al groots aangekondigd dat het “Market” is, dus we zijn toch al zeer benieuwd. In Central Tilba aangekomen hebben we snel gevonden waar het allemaal te doen is, de Market is in een gebouw, en wat er voornamelijk te doen is, tja, mensen die hun eigen geteelde groenten verkopen, kaarten, hun honing, hun brood, hun eigen gemaakte of ander geknutsel. De vraag is alleen aan wie, het lijkt er meer op dat ze met elkaar aan het kletsen zijn en dat er weinig verkocht wordt. Een Social Market zal het wel wezen dan.



We lopen de historische straat door, en op het einde van de straat staat de kaasfabriek van Tilba. Om Nora niet teleur te stellen, ga ik ook even mee naar binnen in het winkeltje; gelukkig valt het met de stank mee. Na ook dit weer overwonnen te hebben lopen we het straatje weer terug naar de auto en vervolgen onze weg naar Tilba Tilba, maar door te laat remmen waren we het hele dorp al voorbij. Nog wel even uitgestapt om even rond te kijken, maar het was echt KLEIN, dus niet veel tijd aan verloren.
We laten flink wat kilometers achter ons, en onderweg eten we wat op een rustplaats.

De routeleidt onsvervolgensdoor Eden, vroeger was dit een plaatsje bekend om zijn walvisvaart, nu is het vooral de commerciële visserij.

Hier hebben we even in de haven rondgekeken. We zagen er nog een zeehond met een grote vissenkop aan slag; die gooide hij telkens omhoog om stukken eraf te scheuren. Mooi om te zien!
In het dorpje ook nog heel even door de zogenaamde winkelstraat gelopen, maar ik denk dat we te veel verwend zijn in Nederland, zodat dit soort winkeltjes hier ons niet meer kunnen boeien; gelukkig, kunnen we sneller verder!
In het dorpje Mallacoota gaan we op zoek naar Gipsy Point, een punt bij een meertje waar adelaars en ijsvogels te zien zouden moeten zijn. Het uitzicht is niet erg spectaculair, en de vogels laten het ook afweten; ach, je kunt ook niet alles hebben op zo’n dag.
In het Croajingolong National Park doen we nog een korte wandeling, de Double Creek Nature Walk door een stukje regenwoud en een droger stuk met enorm hoge eucalyptusbomen, waar het mogelijk is om eventueel koala’s te spotten. En warempel Nora spot ineens één koala op enorme hoogte en afstand. Het blijft helaas bij die ene koala in de verte; een klein kruisje bij de koala op de spotlijst.

Maar de wandeling was wel weer in een wereldse omgeving!
Vanaf nu is het een kwestie van doorrijden om toch niet te lang in het donker door te hoeven rijden, want het is inmiddels 15:00u geworden, en we moeten nog zo’n 190 kilometer naar Lakes Entrances rijden. Dat is dus nog een flink stuk doortuffen.
Om 17:45u komen we aan op onze bestemming, hier checken we in, en gaan we met de auto het centrum in; niet dat het ver is, maar het is behoorlijk koud vanavond, en we hebben geen zin om op en neer te lopen om een geschikte eetgelegenheid op te zoeken. Alle restaurantjes e.d. zitten hier allemaal aan één lange straat, en het leek ons handiger om eerst met de auto een keertje te “windowshoppen”, en daarna te voet de winnaar te bezoeken.
De winnaar is een simpele visspecialiteiten/friettent-achtig iets, niet te duur, simpel…
Na het eten gaan we weer door de kou terug naar de auto en snel op weg naar het hotel om hier de rest van de avond ons huiswerk weer te gaan doen.