Donderdag 14 mei Sydney – Jervis Bay

Vandaag halen we de huurauto na 2 dagen stilstand weer eens uit de garage, en vertrekken we uit ons huidige hotel naar het volgende hotel in Jervis Bay. Een tochtje van zo’n 200 km, dus niet zo’n schokkende afstand, we zijn langere tripjes gewend op vakantie.
Een foutje in de planning vandaag begint in de ochtend eigenlijk al. We hadden besloten om onze spullen na de vermoeiende dag van gisteren niet ’s avond in te pakken, maar dat “eventjes” voor vertrek te doen. Nu zien we ’s ochtends dat als je ergens 4 dagen zit, je een hoop uit je koffer trekt en spulletjes buiten je koffer verzamelt. We moeten nog even een systeem verzinnen om dit in het vervolg wat sneller te krijgen, want dit heeft ons te veel tijd gekost; en dat met die kostbare uren daglicht is dat niet slim!
Als we toch op weg zijn gekomen, en de auto weer op de goede kant van de weg hebben gekregen, rijden we als eerste naar Aboriginal Rock Engravings die ergens verstopt liggen midden op een golfbaan. Er is hier verder niemand te bekennen, behalve twee mannetjes die druk doende zijn om te bedenken hoe ze de site beter kunnen bewaren en de drommen mensen kunnen tegenhouden die hier komen kijken…ehm…we lezen net op een plaquette dat er in 1964 nog flink is gekerfd in de engravings om ze duidelijker te maken, en volgens mij is er sindsdien niet veel meer aan de hele site gebeurd.

We vervolgen onze route via Bondi Beach, bekend van TV, hier maken we een korte strandwandeling en kijken even hoe een aantal surfers hun best doet om de golven te bedwingen. Erg druk is het er niet, de herfst/winter zal hier wel debet aan zijn.

Onderweg stoppen we ook nog heel even bij Cogee Beach. Dit alles behoort allemaal nog bij Sydney. Hierna gaan we Sydney toch echt verlaten.
We hebben onze route richting ons nieuwe hotel zo gepland dat we ook een stukje over de Sea Cliff Bridge rijden, een mooi stuk waar je recht over een hoge brug langs/over het water rijdt.

Hier stoppen we ook nog even om van het uitzicht te genieten. We merken wel dat de tijd zeer begint te dringen, de “snelste” route loopt door stadjes en is eigenlijk geen snelweg, wat betekent dat er vaak stoplichten staan of rotondes zijn waardoor de verwachte aankomsttijd op de navigatie vaak aangepast wordt, en dan helaas niet in ons voordeel. Schrappen is het enige wat we kunnen doen, dus we kiezen ervoor om door te rijden tot Kiama, het plaatsje waar we een “oude” vuurtoren en een blowhole kunnen gaan bekijken. Tegen de tijd dat we hier aankomen begint de zon al weer aardig te zakken. We kunnen in ieder geval wel op ons gemak kijken naar het spektakel van de Kiama blowhole. Een natuurfenomeen waaruit om de paar seconden water omhoog spuit/suist door de aanvoer via de golven uit zee. Heel indrukwekkend gezicht, de ene keer een teleurstellend poefje, de andere keer een enorme kolom water, voorafgegaan door een tornado van spray. Prachtig effect!
Na al dit natuurschoon moeten er helaas toch nog zo’n 80 kilometers afgelegd worden, dus het rijden in het donker zullen we vandaag ook niet aan ontkomen. Rond 18:30u zijn we in ons hotel in Jervis Bay.
We willen nog wat eten, en de dame van de receptie adviseert ons wat gelegenheden in het dorp “Husky” (Huskisson). We nemen hier een kijkje. Helaas is de helft dicht of onverantwoord om nu te nuttigen. Uiteindelijk komen we terecht bij Domino’s en bestellen hier pizza en nemen deze mee naar ons hotel…ja…vandaag mijn eerste pizza (zonder kaas en dat soort fratsen) bij een reguliere pizza-tent besteld, en het viel niet eens tegen.

Morgen weer een ritje van zo’n 210 kilometer, kijken of de route dan wat fijner is, met wat minder stadjes en stoplichten.