Dinsdag 12 mei – Sydney

Vandaag staat de eerste van twee dagen Sydney bezichtigen op het programma. Het wekkertje gaat weer op tijd af, ditmaal om 6:45u. Nou wil dat niet zeggen dat dat ook de tijd van opstaan is, maar hij loopt wel af.
Na een snel ontbijt op de kamer, het klaarmaken van de tassen en de laatste vergadering over de plannen, staan we om 8:45u voor het hotel en vertrekken we lopend naar het Central Station. Vanaf daar nemen we de Light Rail naar de Fish Market, de op twee na grootste vismarkt ter wereld. Helaas is er geen visveiling (meer), maar we zien nog wel de talloze vissoorten, schaaldieren en inktvissen overal uitgestald liggen. Het lijkt er wel op dat vooral de Aziaten hier dol op zijn, want die zijn voornamelijk, in zowel klandizie als personeel, in ruime getalen aanwezig.

Na het kijkje op de Fish Market gaan we verder naar Darling Harbour (het uitgaansgebied), we zien hier een aantal schepen in de haven liggen bij het Maritime Museum, en we zien de Pyrmont Bridge, een van de oudste elektrisch bediende bruggen.

Hierna lopen we over de boulevard, en nemen we een kort kijkje in het Shopping Center Harbourside, waar tevens aan de innerlijke mens wordt gedacht middels twee overheerlijke Sushi Rolls, aangezien het toch al weer lunchtijd is geworden.
We vervolgen onze weg en belanden bij de Chinese Garden, een prachtig aangelegde Chinese tuin die ons een bezoekje wel waard leek, en deze lag er inderdaad zeer mooi bij! Dat is wat anders dan die tegeltuin bij ons.

We zoeken ook nog even Chinatown op, dat vinden we altijd leuk om te zien in een wereldstad. Echter vinden we het hier een beetje tegenvallen, we hadden het groter verwacht.

We lopen ook nog even door Cockle Bay Wharf om daar de sfeer te proeven. We merken dat de tijd toch sneller gaat dan verwacht, of dat we langer bezig zijn met de dingen die we gepland hadden, dat lijkt een logischere verklaring. We besluiten om één van de laatste punten van de dag nu maar prioriteit te geven.
We gaan lopen richting Mrs MacQuaries Pt, dit doen we voor een groot gedeelte door de Royal Botanic Gardens. Het is toch een fikse wandeling erheen, en zeker na al de rest van de dag ook al flink wat kilometers afgelegd te hebben. We willen vanaf het genoemde punt het Sydney Opera House zien, en het liefst bij zonsondergang, maar dat betekent dus wel dat we niet al te veel meer kunnen gaan zien daarna. Dat is wel het nadeel wat we nu al merken, zonsondergang is om ongeveer 17:05u, dus is het om 17:30u al wel behoorlijk donker, dus niet veel meer te doen aan bezichtigen.
We redden het uiteindelijk om op tijd bij het punt aan te komen, op tijd vóór zonsondergang, maar we moeten hierdoor wel een tijdje wachten op zonsondergang. En laten wij daar allebei niet goed in zijn; rustig zitten en wachten. Maar we hebben volgehouden, en het was zeker de moeite waard!

Na dit moois aanschouwd te hebben, zullen we helaas de wandeling terug ook moeten aanvaarden. Onderweg krijg ik van Nora de standaard vraag: “Wat zullen we doen met het eten?”, waarop ik ook weer standaard antwoord: “Opeten!”. Ja, er moeten ook vaste punten op een vakantie zijn waaraan je je vast kunt houden, want anders is het allemaal zo vreemd.
We maken een kleine omweg op weg naar het hotel, zodat er meer kans is dat we een leuk restaurant tegen komen. Deze tactiek werkt, en we komen inderdaad een leuk restaurantje/bar-achtig iets tegen waar we besluiten te gaan eten: Martin Place Bar. Het zit midden in het zakencentrum en het zit ook helemaal vol met suits, dus wij vallen een beetje uit de toon met onze toeristen-outfits.
Nadat we hier een overheerlijke maaltijd hebben gegeten, proberen we de kortste route terug naar het hotel te vinden.
Moe maar voldaan ploffen we op bed. Als mijn schoenen en sokken uitgaan constateer ik wat ik de laatste kilometers al dacht te voelen…blaren. Één hele grote onder mijn linkervoet, die andere wil ik niet eens over spreken, die ken ik wel, het reguliere werk op vakantie. Kijken hoe die ene er morgen bij staat.
Ik zet voor het slapen gaan nog even wat steekwoorden in een documentje om het maken van een verslagje later nog wat makkelijker te maken, meer lukt me niet meer. Ondertussen slaapt Nora al. Ik probeer nog even te schatten hoeveel kilometers we eigenlijk gelopen hebben vandaag, maar stop daar al snel mee als ik zie dat de kortste weg terug ongeveer al 4 kilometer was, en het zigzaggen van de rest van de dag ben ik al niet eens meer aan begonnen. Morgen weer een dagje zigzaggen in Sydney!