We worden wakker na de moeilijkste nacht, dankzij de hel-hut. Een airco is hier toch wel een eerste levensbehoefte voor ons westerlingen, en dan hebben we ook nog onder zo'n benauwende klamboe gelegen. Ten minste, de helft van de nacht, want dat was iets te veel van het goede, en we hebben toen maar besloten om die er vanaf te gooien. Het hoofdbord van het bed heeft zich in ieder geval staande gehouden, dat scheelt.
Iets minder fris en fruitig dan anders staan we 's ochtends dus na het ontbijt klaar voor vertrek; zo snel mogelijk weg hier! Vandaag is de eindbestemming Colombo, de hoofdstad. Maar voor we daar zijn, rijden we eerst naar Ratnapura, om daar te gaan bekijken hoe het mijnen naar edelstenen gaat. Althans, dat is wat er in ons programma staat. Bandare heeft er een hard hoofd in, en zou het liefst Ratnapura helemaal overslaan. Na nieuwjaar is alles gesloten, dus ook de mijnwerkers zijn niet aan het werk, dus zal er weinig te zien zijn. Wij staan er op dat we dat dan met eigen ogen wel willen zien. Dan zien we maar een lege mijn of een veldje met modder, we komen hier waarschijnlijk nooit meer, dus ook niet op een normale werkdag.
We gaan dus toch op weg naar Ratnapura. Onderweg is het heel rustig op de wegen, onze auto is zowat de enige op de weg. De tuk-tuks die we tegen komen zijn zelfs op een hand te tellen, en dat wil wat zeggen hier! De kinderen zijn zelfs op veel plekken op de weg cricket aan het spelen. En hier en daar worden nog fire crackers afgestoken; een stuk minder hard dan het vuurwerk bij ons, maar het galmt hier wel lekker met al die bergen! Op een of andere manier is het om 10:15u officieel nieuwjaar, en dan horen we inderdaad van alle kanten de fire crackers voorbij komen.
Als we door dorpjes rijden, zien die er ook echt uit als spookstadjes (dorpjes), alles gesloten, niemand op straat. Er is af en toe maar een enkel winkeltje open van een moslim-eigenaar, want die doen niet allemaal mee aan dit nieuwjaar.
Na een rustige, rit over eenzame wegen en door verlaten stadjes, komen we aan in Ratnapura. Hier vraagt Bandare nog even waar hij de een mijn-plek kan vinden, en krijgt meteen te horen dat er niet gewerkt wordt. Maar dat hadden we al verwacht. We worden wel een richting uitgewezen, en komen al snel op een plek uit waar het er inderdaad op lijkt dat ze naar edelstenen mijnen op een werkdag. Hier kijken we even, en tijdens het kijken komt de eigenaar van de mijn ook even langs. Hij haalt wat van zijn (ruwe) opbrengsten tevoorschijn die wij mogen bewonderen, en eventueel tegen een goede prijs mogen kopen. We slaan ook deze even af (de aanbieding).
We gaan weer verder naar Colombo. De weg hiernaartoe is weer beschreven als hiervoor, rustig en overal verlaten. Zelfs in Colombo aangekomen blijkt hier nauwelijks verkeer op straat, tot grote verbazing van Bandare. Zo heeft hij Colombo nog nooit gezien, normaal staat alles helemaal dicht. Door het ontbreken van verkeer over de hele route, zijn we net na 12:00u al bij ons nieuwe hotel.
In het programma zit ook een stadstour in Colombo, maar Bandare lijkt daar vandaag niet zo'n zin in te hebben en noemt dit vandaag "useless" doordat alles gesloten is. Hij wil dit liever morgenochtend doen. Wij vermoeden meer dat hij, liever de hele middag gaat bellen nu dat hij weer bereik heeft met zijn mobiel, en dat hij verder gaat feesten met wat vrienden, want hij overnacht vanavond bij zijn baas in Colombo. Ach, geef hem eens ongelijk, 20 dagen met die lastige Hollanders rondrijden gaat je ook niet in de koude kleren zitten. En dan ook nog het feest van het jaar missen!
Wij besluiten om na het vertrek van Bandare toch nog even Colombo in te trekken. We gaan te voet richting het Victoria Park. 35 graden door een spookstad 3 kilometer lopen, pfff, valt niet mee. Gelukkig treffen we onderweg iets aan wat we niet verwacht hadden: een McDonalds! Dus Nora een cappuccino en ik een milkshake. En een goede airco hebben ze daar!
Daarna het Victoria Park bereikt, een groot park, en vandaag boordevol mensen die nu vakantie (vrije dag) hebben en daar aan het recreëren waren. Hier even uitgerust van de hete wandeling, en even rondgelopen en gekeken. We hebben wel besloten om de terugweg maar eens gebruik te maken van een tuk-tuk...uiteindelijk werd het toch een mini taxi in de vorm van een TaTa Nano.
's Avonds hebben we gezwommen in het geweldige rooftop zwembad van het hotel. Het hotel is trouwens sowieso het mooiste waar we tijdens de hele reis gezeten hebben. Tijdens het zwemmen trekken er donkere wolken aan de hemel samen en zien we de eerste bliksemschichten in de verte. We blijven nog heel even in het zwembad, maar als het onweer toch dichterbij lijkt te komen besluiten we toch om er maar uit te gaan. Het blijkt allemaal precies op tijd te zijn, want als we klaar zijn met omkleden is de regen inmiddels begonnen en onweert het boven het hotel. De regen en het onweer verergert en als we op onze kamer zitten klettert, dondert en flitst het er op los!
Niet naar McDonalds dus om te eten, maar da's geen ramp, want het restaurant is hier ook prima!
Na het eten nog een beetje tv kijken, want een tv zonder sneeuw hebben we ook al lang niet meer gezien...