Vandaag vertrekken we naar Singharaja, het regenwoud. Het eerste stuk kiest Bandare ervoor om de snelweg te nemen, een beetje saai, maar wel sneller. We moeten vandaag toch al behoorlijk wat tijd in de auto zitten, dus dan is dit wel mooi meegenomen. Wanneer we de snelweg afkomen, moeten we toch ook nog wel een eindje, want zoveel snelweg ligt hier niet.
We rijden zoals gebruikelijk de afgelopen weken over slingerweggetjes omhoog en omlaag door de bergen. We zien eigenlijk niet veel meer dan groen, dus stoppen niet al te veel voor foto's, die zullen veelal toch lijken op degene die we al hebben. Door het weinige stoppen, en de snelweg, zetten we een goede tijd neer op het traject! Bandare vraagt nog even na bij de eigenaar van het hotel of hij de beste weg had gekozen, en is trots als hij een bevestigend antwoord krijgt.
Rond 12:30u zijn we dus aangekomen in Singharaja en krijgen we onze kamer toegewezen in de Blue Magpie Lodge. Nou, we hebben al in veel hotels gezeten, en we klagen niet makkelijk. Gelukkig is dit maar voor één nacht en zullen we dit ook wel weer overleven, maar het is niet iets waar we juichend gaan slapen. Er is stroom van 18:00u tot 23:00u, het stinkt er, door het stroombeleid is er ook geen airco...en door de kieren lopen de gekko's en grote krekels extra makkelijk naar binnen en buiten. Gelukkig hangen er boven de twee bedden die er staan klamboes, dus Nora is in ieder geval voorstander om die vannacht te gebruiken om gespuis (buiten mij) uit bed te houden. Extra details, geen internet, geen bereik met mobiele telefoon; afgesloten van de buitenwereld!
Om 14:00u hebben we een wandeling door het regenwoud gepland staan, we rijden met de auto naar de ingang van het woud, zo'n 5 minuutjes; wat meteen het enige pluspunt van ons hotel is: locatie!
We kopen de kaartjes en boeken een regenwoud-gids. Bandare vraagt of hij zal wachten of mee zal lopen. Wij laten de keuze geheel aan hem, als hij het leuk vindt om mee te lopen, mag ie mee. Hij geeft aan ook nog wat te willen leren op het gebied van regenwoud en zijn bewoners, dus vindt het leuk om mee te gaan. Met z'n vieren gaan we de tocht dus beginnen. Meteen bij de ingang zien we al een soort hagedis zitten, eerst het mannetje en daarna een vrouwtje. Ze zitten toch niet aan een touwtje?
Het pad is in ieder geval een stuk makkelijker dan het pad bij Horton Plains. Bandare heeft onze gids wel als tip gegeven dat wij graag onze tijd nemen voor foto's en video. In het begin doet de gids nog wel iets met deze tip, maar op het moment dat er ook maar in de verte een donkere wolk zichtbaar wordt, begint het wandelvierdaagse-tempo. We spotten in het begin (heel moeilijk tussen de bomen) een Blue Magpie (blauwe kitta), maar onze gids verzekert ons dat we straks veel makkelijkere mogelijkheden krijgen om ze te spotten, dus dat we beter door kunnen lopen.
We zien nog wel wat andere vogels, die te snel zijn voor de foto en allerlei vlinders die ook een uitdaging blijken. Onze gids wijst ook boomsoorten aan, hier hebben we wat betreft foto wat minder moeite mee, maar is ook minder spannend natuurlijk...
Al met al is het een mooie wandeling, en we zien best veel diertjes, maar de Magpie die ons zo "makkelijk" beloofd was, die komt nog steeds niet. Onze gids heeft nu weer een verhaal dat je dan eigenlijk 's morgens moet komen; tja, dat had ie net ook kunnen vertellen, toen we er bijna met onze neus bovenop zaten, maar misschien beter even hadden kunnen wachten.
De wandeling blijft maar duren en we vragen ons af wat eigenlijk de bedoeling is, en hoe lang de wandeling is, we zijn inmiddels al weer ruim 1,5 uur onderweg en het is ook flink boven de 30 graden. Ook ziet het er naar uit, dat het een retourtje is, en dat we dus dezelfde weg terug mogen (/moeten).
Op een gegeven moment zien we een bordje met "Giant Nawada Tree 0.5 km", dus dat zal het doel wel zijn. Vanaf hier is het helaas even een stukje klimmen; kan er ook nog wel even bij, zweten deden we toch nog niet... We slingeren ons op het pad door de lianen van het regenwoud naar de grote boom. Maar we redden het uiteindelijk wel! De boom is nou niet echt spectaculair, de route en de dieren onderweg maken het speciaal.
Even uitrusten bij de boom, en dan weer terug, want in de verte dondert het al, en de wolken worden steeds donkerder. De terugweg gaat wat sneller dan heen, want doordat het donkerder wordt hebben veel dieren een veilig heenkomen gezocht en laten zich niet meer zien. Als we halverwege zijn, begint het zachtjes te regenen. Hierdoor zien we wel weer wat andere woudbewoners, een schorpioen is uit zijn holletje gekomen omdat ie bang is dat die vol gaat lopen met water. Ook een boomkrab laat zich ineens zien. Grappig!
Als we net bij een schuilhutje zijn, begint het harder te regenen, en we besluiten om heel even te schuilen. De regen wordt ook snel weer wat minder, en we kunnen ook snel weer verder. Tot hilariteit van beide Sri Lankanen heeft Nora voor de zekerheid een lowbudget regenponcho aangeschoten zodat haar kleren niet doorweekt zijn zometeen. Ze lachen wel, maar de gids wil ondertussen wel dat Nora zijn mobiele telefoon bijhoudt anders wordt ie misschien nat...
Na bijna 3,5 uur zijn we weer terug bij de auto, en kunnen we weer terug naar onze hel-hut.
Het is vanavond nieuwjaar, wat in zowat heel Sri Lanka gevierd wordt, maar omdat wij in Hel-Hut en Co zitten, precies op die dag, merken we daar helemaal niks van! Bandare is er ook al helemaal sip van, dat hij niet bij zijn vrouw en kinderen kan zijn met nieuwjaar, maar vindt het belangrijk om te werken voor de inkomsten voor het gezin en kan zich er dus wel een beetje overheen zetten, maar nu dat hij de hele dag ook nog eens geen bereik heeft met zijn telefoon en hij zijn vrouw niet kan bellen of vice versa, baalt hij er wel weer van. Hij vertelt Nora dat hij er zelfs over zit te denken om vanavond een biertje te kopen, maar dat is wel duur voor hem, 250 rupies (1,40 Euro). We stellen voor dat hij vanavond gezellig met ons eet, dan is hij in ieder geval niet alleen. En dat biertje zetten we gewoon op onze rekening, kan nog net... Het is heel gezellig met Bandare, hij zit behoorlijk op zijn praatstoel...zou het door het biertje komen, of omdat het buiten kantooruren is?
Voor het slapen gaan proberen Nora en ik de klamboe over ons hoofdbord van het bed vast te maken, maar dit blijkt met slechte Sri Lankaanse kit aan de muur te zijn bevestigd, dus die valt een halve meter naar beneden, en rust nu op het matras. We laten hem zo hangen, en hopen dat we vannacht het bed niet per ongeluk verschuiven en dat ie alsnog met een doodsmak op de grond valt. Het enige voordeel hiervan zou zijn dat alle gekko's ook uit de buurt zijn!