Vandaag hebben we een best wel een vol programma. In de ochtend gaan we even op de vismarkt kijken, omdat we daar laatst te laat voor waren. Na hier even rondgelopen te hebben en de lokale vissen bewonderd en verafschuwd te hebben gaan we verder.

Het volgende dat op de agenda staat is Polonnaruwa, een voormalige hoofdstad die in de vergetelheid geraakt is, en jaren later weer opgegraven is. Er zijn nu een hoop indrukwekkende ruïnes te zien. Het valt ons op dat Bandare sinds we hier in de buurt zijn wel met veel mensen een praatje maakt, en veel mensen lijkt te kennen. We vragen hem hiernaar, en hij vertelt dat hij vroeger in het museum in Polonnaruwa als gids heeft gewerkt en dus heel veel mensen kent. Tevens is dit de streek waar hij zelf woont.
Hij weet ons ook weer veel te vertellen over de opgravingen en laat ons de belangrijkste zien. Het beslaat nogal een groot gebied hier, dus we gaan iets bezichtigen, en stappen dan af en toe even in de auto om zo steeds naar de volgende gebouwen/ruïnes te gaan.
Rond 12:45 hebben we de belangrijkste dingen van de hele site wel zo'n beetje gezien. Hierna gaan we even bij een houtsnijderij kijken. Ze maken hier hele mooie beelden en andere houten voorwerpen zoals hele tuinsets. Het begint als een rondleiding en excursie achtig iets, maar eindigt natuurlijk in hun winkeltje...we kunnen de verleiding goed weerstaan om de te dure spullen te kopen...
We moeten een beetje opschieten want om 14:30u staat het begin gepland van een safari in het Minneriya National Park, we gaan hier met een jeep olifanten spotten. We denken dat we naar het park op weg zijn, maar ineens is het ons duidelijk dat we op weg zijn naar het huis van Bandare. Hij wil zijn vrouw aan ons voorstellen. Wij vinden het ook leuk om te zien hoe hij woont en hoe het er nu eigenlijk uitziet in een Sri Lankaans huis, dus dat lijkt ons wel leuk.
Bij Bandare thuis aangekomen, blijkt dat zijn vrouw een hele maaltijd voor ons heeft klaargemaakt, dus we gaan zelfs lunchen bij Bandare thuis. We ontmoeten ook zijn zoon, in tegenstelling tot zijn vrouw, spreekt zijn zoon wel een beetje Engels, wat de communicatie toch wat makkelijker maakt. Met zijn vrouw blijft het toch bij vriendelijk lachen en knikken, en af en toe Bandare die iets vertaald.
Na het eten bedanken we voor het eten, en vertrekken we vrij snel naar het Minneriya National Park.
Als we daar aankomen, kunnen we meteen instappen in de jeep die voor ons klaarstaat. Na zo'n 20 minuten rijden over hobbels en kuilen, komen we de eerste olifant tegen. Toch iets anders dan bij het olifantenweeshuis, een olifant in het wild!
We rijden weer verder, en dan gaat het pas echt loos: we zien de ene kudde na de andere! Eerst de wat kleinere met misschien 15 olifanten, maar daarna kuddes van misschien wel 80 olifanten. We zien zelfs een olifanten met slagtanden, wat volgens Bandare vrij zeldzaam is. We blijven tot ongeveer 17:00u tussen de olifanten rijden, maar dan is het weer tijd om naar de uitgang te gaan, al had het van ons nog wel even door mogen gaan.
Op het moment dat we op de terugweg zijn moeten we ook weer langs die ene olifant met zijn slagtanden...op het moment dat onze jeep er langs rijdt, besluit deze olifant, om even een aanval in te zetten! Onze chauffeur moet dus ineens een flinke dot gas geven om deze aanval te ontwijken. Toch nog even schrikken voordat we weggaan! En worden we toch nog even met de neus op de feiten gedrukt: het blijven wilde dieren!
Na dit spannende einde van deze trip snel door naar onze nieuwe accommodatie in Sigiriya. Het is een mooi hotel, het zit vandaag wel helemaal vol met Fransen...
Wij hebben het huisje gekregen dat het verste van alles af is...zal wel zijn omdat wij de jongsten zijn in het hele hotel, en nog het makkelijkst ver kunnen lopen... Het is deze keer dus een hele tour om naar het zwembad te komen, maar we gaan de uitdaging toch aan. We zijn vandaag laat met zwemmen, dus zonnebrand is niet nodig, het is al donker aan het worden als we naar het zwembad gaan. En als we er eenmaal in liggen is het helemaal donker. Dat heeft ook wel wat zwemmen bij avondlicht.....tot er weer een van de vele stroomonderbrekingen van Sri Lanka optreedt, we liggen ineens in het pikkedonker met z'n tweeën in het zwembad! Ik vind het wel cool, maar Nora vindt het na een minuutje toch wel weer genoeg geweest. Na een minuutje of 5 gaan de lichten weer aan. Het gebeurt nog een paar keer, maar dan zeer kort (jammer)...
Na het zwemmen is de dag wel op z'n einde, uitgepuft ploffen we op bed....