Vanmorgen weer fris en fruitig op, om 8:00u worden we verwacht bij de receptie voor vertrek. Dit halen we op de een of andere manier maar net, altijd weer net een koffer die we niet dicht krijgen of een laatste dingetje zoek, of een korte discussie over dat ik niet opschiet, waardoor ik dus inderdaad de deadline niet haal...zonder discussie waarschijnlijk geen probleem geweest?!

We vertrekken vandaag eerst naar Mihintale, deze plaats wordt beschouwde als de bakermat van het boeddhisme op Sri Lanka. Hier vestigde Mahinda zich, een leerling van Boeddha. Om even kort te zijn, zijn hier een aantal heilige bouwwerken te zien, zoals o.a. natuurlijk een groot Boeddha-beeld en een dagoba.
Aangezien het hier om heilige plaatsen gaat, is het verboden om hoofdbedekking te dragen en schoenen. Nou hebben Nora en ik bijna altijd een petje op in onze vakantiemodus, tegen het verbranden en tegen felle zon in de ogen, maar die moet dus af, da's geen probleem. Het probleem zit 'm meer in de schoenen... Ik kan sowieso al moeilijk lopen zonder schoenen, vraag me niet waarom, maar ik voel elke oneffenheid die er maar is 100x erger lijkt het wel; het lijkt wel het sprookje van de prinses op de erwt, maar dan onder m'n voeten!
Maar da's dan probleem 1, en alleen mijn probleem, maar er is nog iets, de zon schijnt continue, en het koelt eigenlijk nooit af, dus de stenen, en vooral alsdan is hier GLOEIEND heet! We mogen eventueel onze sokken wel aanhouden, maar die tere Europese voeten van ons trekken het af en toe echt niet met die hitte. Gisteren dacht ik al blaren op te lopen bij de Bodhi Tree...
Vandaag moet ik met probleem 1 ook nog eens een uitgekerfde hete trap beklimmen van weet ik het hoe hoog... Nora gaat vrij vlotjes omhoog, maar ik ga als een oude vent omhoog. Uiteindelijk haal ik trap 1 richting de dagoba wel, maar met veel moeite. Daarna ook weer die hel terug naar beneden...
Als we beneden zijn, zien we dat er nog 2 van dit soort uitdagingen zijn die we bij zo'n 30+ graden dienen te gaan doen. Ik houd niet zo van opgeven, dus vol goede moed lopen we naar het begin van uitdaging 2. Hmmmm....steiler, gladdere treden, schuine treden, hoog! Het ziet er allemaal heel gevaarlijk en onhandig uit met mijn mankement. Met schoenen had ik geen moment getwijfeld, maar zonder...?! Ik besluit om er niet aan te beginnen. Nora wil het toch gaan proberen. Nou vind ik proberen in zo'n situatie nou niet echt zo'n handig woord; mocht het verkeerd gaan, kan ik ze boven moeilijk gaan halen...moet ik Bandare maar effe sturen denk ik.
Ik zie Nora naar boven gaan, en hou mijn hart vast, ben toch bezorgd. Uiteindelijk zie ik ze achter een rots verdwijnen en een tijdje later gelukkig ook weer op het hoogste punt achter een hekje verschijnen; heldin!
Maar ja, nu de weg terug. Ik zag dat de treden een beetje schuin afliepen af en toe, dus daar maak ik me het meeste zorgen over. Ik ben pas weer gerust als ze weer heelhuids op de grond staat. Gelukkig doet Nora heel voorzichtig, en komt heelhuids en trots, maar met een rood en bezweet hoofd beneden.
Gelukkig zien we dat er bij het Boeddha-beeld gewerkt wordt en we daar sowieso niet omhoog kunnen (/hoeven).
Na nog wat foto's/video van alle denkbare hoeken en standen, besluiten we om weer verder te gaan op onze route richting Trincomalee.
Er staat op de route geen stop meer gepland, maar we hebben besloten om vaker aan de noodrem te trekken als we het leuk vinden om ergens een foto te maken of ergens te filmen. Dat hadden we tot nu toe eigenlijk nog niet gedaan, maar dat doen we normaal gesproken als we zelf rijden ook, dus nu moeten we dat ook zeker doen vinden we.
Zo stoppen we diverse keren om wat rijstvelden te zien, we komen een tempel tegen met een hoop beelden van monniken, verder loopt er ineens een boer/herder met een stuk of 40 koeien over de weg (doorrijden kon dus toch niet).
Ze zijn op deze route hard aan het werk aan de weg, er is nog maar weinig asfalt te bekennen, maar over een jaartje zal het er waarschijnlijk een stuk anders uitzien, want overal zijn wegmannetjes bezig.
Uiteindelijk komen we toch aan in Trincomalee. We gaan allereerst even naar de hot wells van Trincomalee. Hier zijn 7 warmwaterbronnen met elk een andere temperatuur waar men geneeskrachtige eigenschappen aan toedicht.
We bezoeken ook nog een Hindoe-tempel in Trincomalee. En we dachten dat we al op hete stenen hadden moeten lopen? Hier lijkt het asfalt wel te koken! Tot overmaat van ramp is Nora haar sokken vergeten uit de auto mee te nemen...en we proberen nu dus van schaduwplekje naar schaduwplekje te "rennen". Volgens mij worden we behoorlijk uitgelachen door de lokale bevolking.
Nadat we de tempel bekeken hebben, gaan we weer terug naar de auto, waar Bandare is achtergebleven. Hij zegt dat hij de auto in deze wijk niet alleen wil laten, maar ik denk dat dat een smoesje is om niet in een Hindoe-tempel mee te hoeven of iets dergelijks....
Na terugkomst bij de auto willen we nog even langs de vismarkt om daar een kijkje te nemen, maar helaas is daar al niks meer te doen. Bandare stelt voor om donderdagochtend bij vertrek uit Trincomalee nog een poging te wagen.
We gaan nu nog even wat boodschappen doen, en dan zet Bandare ons af bij ons hotel.
Ons hotel ziet er weer goed uit, en we hebben weer een mooi zwembad, alhoewel het ook direct aan zee ligt met bijbehorend mooi strand! We hebben het er met Bandare nog over gehad om 1 nacht Trincomalee in te ruilen tegen 1 nacht extra in het volgende hotel. Er is in Trincomalee op zich niet zo veel te zien, en die tijd zouden we dan liever ergens anders hebben dan ons hier te "vervelen". Wij zijn nou eenmaal geen strandliggers. Echter omboeken, daar vragen ze zoveel annuleringskosten voor, dat we besluiten om het toch maar niet te doen.
Als we bij het hotel rondkijken wat er te doen valt, zien we dat er ook een whale watching gedaan kan worden, na wat informeren blijkt het toch wel heel goedkoop te zijn in vergelijking met wat wij "gewend" zijn, bijna te goedkoop om het niet te doen. We gaan even kijken wat voor bootjes het zijn, maar daar worden we weer wat minder blij van...we kunnen nog geen keuze maken of we wel of niet zullen gaan....oh ja...ze vertrekken morgenvroeg om 6 uur! Dat zou betekenen dat we we wel heel vroeg op moeten staan....
We besluiten om eerst maar eens te gaan zwemmen in het zwembad, en er maar eens goed over na te denken...
's Avonds eten we bij het hotel, en hakken we de knoop door. Ik babbel nog even met de "verkoper" van de whale watching, en laat weten dat ik het goed vind als we met maximaal 4 in het bootje zitten, maar 6 vind ik niet meer ok, dan gaan wij niet mee. Wij staan klaar om 6 uur, stappen we in of niet, dat bepalen we dan, geen verplichtingen, we schudden elkaar de hand en de deal is rond. Zo, hebben we in ieder geval voor morgenochtend een leuk programma geregeld.
Na het eten maar vroeg naar bed, zó vroeg op...we willen de boot niet missen!