5:00u en de wekker loopt af. Wow, waarom ook alweer? Oh ja, vakantie... Niet eens lang snoozen vandaag, geen tijd, want voor het ontbijt moeten we ook nog de koffers proberen terug dicht te krijgen. Die leken wel te ontploffen na het openen, en alles wat je nodig hebt (je raad het al) zit verspreid over de koffer. Dus na het douchen mission impossible!
Helaas blijkt mission impossible eerder te draaien vandaag: geen stromend water. Dus douchen kunnen we vergeten. Het wordt dus alleen even tanden poetsen met water uit een fles en aankleden en met wat deo als maskering van het klimaat. Voor de spiegel valt me iets op: Van Gennip + 1x smeren factor 50+ + uurtje zwembad = STOM! Tip (2) aan mezelf: eigenwijs en stom zijn doe je maar met een witte huid, meer smeren sukkel!
Als we bezig zijn met koffer-Tetris horen we een raar geluid uit de badkamer komen en gaan even kijken, en inderdaad is er nu weer wel water, echter is nu het gebrek aan tijd het manco. In ieder geval kunnen de haren wel wat strakker in de plooi gelegd worden, da's ook een plus!
Om 6:30 gaan we naar het ontbijt, op speciaal verzoek een half uurtje eerder dan normaal in dit hotel. Goed geregeld! We bestellen scrambled eggs die nog net op tijd klaar zijn om snel naar binnen werken. Dit doen we overigens niet met de thee, iets te sterk! Onder het wachten komen er talloze vissersbootjes langsgevaren wat een mooi gezicht is bij de opkomende zon boven het water. Dat moet natuurlijk op de foto!
Als we teruglopen naar onze kamer om de laatste voorbereidingen te treffen, komt de chauffeur toevallig net
aangereden. Normaal gesproken overnacht de chauffeur in dezelfde accommodatie als zijn klanten want daar zijn hier speciale voorzieningen voor, echter bij deze accommodatie toevallig niet.
Om 7:00u rijden we weg. Het verkeer is zoals gezegd zeer hectisch, men rijdt links, en een tweebaansweg gebruikt men als driebaans! Tel daarbij op voetgangers, kinderen, motoren, tuktuks, honden, koeien en af en toe een olifant en je WIL hier niet eens zelf meer een auto huren! De gemiddelde snelheid ligt niet zo hoog, en dat ligt niet aan de conditie van de wegen, maar aan de gebruikers ervan...
Na een rit met veel nieuwe impressies en een paar hartverzakkingen komen we een paar minuten na 9 aan in Pinnawalee. In de tussentijd hebben we de chauffeur/gids wat beter leren kennen, en heeft hij ons al wat meer verteld over Sri Lanka en de omgeving. Zijn naam is overigens Bandare (typt makkelijker dan chauffeur).
Aangekomen bij het olifantenweeshuis in Pinnawalee kopen we snel de kaartjes en gaan we naar de voederplaats. Hier staan zo'n 5 baby olifantjes die van de verzorgers een fles krijgen, en de touristen die er dan 2 euro voor betalen, mogen dan 5 seconden de fles mee aanraken om de olifantjes mee te voeren; sprak hij licht cynisch omdat de kaartjes voor het voeren bij aankomst al uitverkocht waren... Maar oh wat zijn ze schattig die beestjes!
Na het voeren druipt de menigte snel af, echter zijn wij altijd plakkers bij zoiets en blijven dus nog even bij de kleintjes kijken. Nu is er ook wat meer ruimte om zonder te duwen even in de buurt te komen en ze aan te raken. Toch wel een hoogtepuntje.
Als we beseffen dat we niet eeuwig kunnen blijven plakken, besluiten we om verder te gaan naar de open vlakte waar de andere olifanten staan.
Tja, en dan denk je dat er een paar staan...achter een hek ofzo...maar ehm...dan sta je ineens oog in oog met zo'n 40 dikhuiden! En wat nou #? Ben je g#? Af en toe een paar grote stenen om aan te geven waar je ongeveer achter moet blijven...
Hier eventjes gekeken want toen wees Bandare ons erop dat we de korte wandeling richting rivier moesten beginnen. De olifanten doen namelijk hun dagelijkse badje in de nabijgelegen rivier. Ze gaan in colonne door de straten van Pinnawela van het weeshuis naar de rivier. Omdat we een mooi plaatsje bij de rivier willen bemachtigen zien we de colonne zelf helaas niet.
Toen we bij de rivier een mooi plekje hadden gevonden en klaar stonden, duurde het inderdaad niet lang tot de olifanten aankwamen. Wat een prachtig mooi gezicht is dat! De olifanten lopen op een gegeven moment allerlei kanten op. Overal olifanten in de rivier aan het spetteren: geweldig!
Na dit toch wel bijzondere tafereel een tijdje gade te hebben geslagen, is het weer tijd om verder te gaan. Ook wel weer fijn om even uit de brandende zon te kunnen en in de airco van de auto te zitten.
We gaan nu op weg naar Anuradhapura. Op de weg ernaartoe stoppen we nog heel even bij een klein sigarenwerkplaatsje om hier even te kijken.
Verder lunchen we in Dambullah en rijden daarna door naar onze eindbestemming.
We zitten weer iets te ver van het centrum af om daar naar toe te lopen dus besluiten nog maar eens een ontspannende plons in het zwembad te nemen, goed bevallen gisteren. Tijdens het omkleden ontdekt Nora dat ik niet meer de enige ben met een verrassing op de huid (rode schouders en bovenramen), bij Nora is het muggen gelukt om door haar broek en t-shirt heen te bijten tijdens ons tripje!? Op haar onderbeen bijvoorbeeld zit een kring van zo'n 7 bulten, met daaromheen ook nog wat extra exemplaren. Buik en bovenbeen zijn ook voorzien van "mooie" beten. En natuurlijk gewoon zoals aangeraden muggenspul met DEET gebruikt. En ikke geen-ene...kwamen niet door de olifantenhuid heen denk ik...
Na het zwemmen douchen we in onze semi buitendouche alwaar Nora's nachtmerrie waarheid wordt: een kikker in de douche! Nou ja kikker....kikkertje... Het klinkt zo mooi een buitendouche, maar het kan natuurlijk ook bij-effecten hebben. Zoals ook ons buitentoilet, dat inclusief welkomstsalamander geleverd wordt voor Nora.
Na het kalmeren van Nora wat gegeten in het hotel en daarna blog "Negombo" geschreven.
Na het schrijven van de blog nog even terug naar de bar om 'm te uploaden, want wifi op de kamer is hier niet vanzelfsprekend.
Inmiddels terwijl ik deze blog typ, is Nora al weer aan een andere reis begonnen, die naar Dromenland (hopelijk zonder kikkers en salamanders).
En ik denk dat ik haar zo voor de zekerheid maar eens achterna ga om haar eventueel te redden...