Vanmorgen weer het vaste ritueel: wakker worden iets voor de wekker gaat, beetje sluimeren tot de wekker daadwerkelijk gaat. Snel even tablet aan om gewoon even wakker te worden, zes keer Nora aanstoten dat de wekker is gegaan en dat ze wakker "mag" worden. Hierop krijg ik ook altijd hetzelfde antwoord: "Nog een paar minuutjes...". Vervolgens wassen en aankleden, snel iets eten op de hotelkamer, zorgen dat alles weer in de koffers past en alle zakken en tassen weer bij elkaar rapen om deze ook weer in de auto te kunnen proppen. Uitchecken en TomTom aan! Goede tijd geklokt vandaag; 8:00u rijden we Calgary uit! Strakke planning, we worden steeds beter!
Het eerste stuk is terug naar Banff en dus eigenlijk niet echt heel boeiend, puur kilometers vreten, zo'n 120 kilometer. We hebben de TomTom ingesteld op het stukje weg bij de bossen waar we de grizzly met jongen hebben gespot (is vlakbij de snelweg). Mooi om even in deze buurt de benen te strekken, en als we ze nog een keer zien, is dit mooi meegenomen. Helaas als we daar aankomen, niks te bekennen. Dus na een korte pauze weer gewoon verder.
Nu Banff NP weer in, en de weg richting Jasper op, dit is de Icefields Parkway, en wordt vaak de mooiste snelweg  ter wereld genoemd. De weg is een bergpas met uitzicht op de hoge bergtoppen en gletsjers van de Rockies. Of het de mooiste van de wereld is kunnen we niet beoordelen, maar mooi is ie zeker!
Langs de snelweg zijn een hoop kleine stopjes te maken, de ene keer een mooi viewpoint, de andere keer een mooi meer.  We maken dan ook veel kleine stops om al het moois te aanschouwen.

Bij het stoppen voor één van de vergezichten stond er ook al een camper bij deze plek, de bestuurder gebaarde ons dat er "iets" zat. Toen zijn we met de raampjes naar elkaar toe gereden en legde hij uit dat er een zwarte beer zat, net over de rand van de weg. Dus wij zijn toen natuurlijk zo dicht mogelijk met de auto langs de rand gereden om even een kijkje te nemen, en daar zagen we er inderdaad één zitten! Ver genoeg om even voorzichtig half uit de auto te stappen om een fotootje te maken over de rand. Da's dus weer een +1 voor de zwarte beer!

Onze eerste grote stop is bij Peyto Lake. Volgens de boekjes het mooiste meer op de route, dus die wilden we gaan zien. Toen we er aan kwamen, zagen we dat de parkeerplaatsen net sneeuwvrij waren, maar dat de wandelroute erheen besneeuwd was. In onze boekjes stond tevens vermeld dat het meer op korte loopafstand van het parkeerterrein lag, dus na voorzichtig geprobeerd te hebben hoe moeilijk de sneeuw begaanbaar was, heeft de nieuwsgierigheid het van de terughoudendheid gewonnen, en zijn we aan het loopje richting meer begonnen. Toen we eenmaal aan het lopen waren leek het alleen steeds verder te zijn dan we verwacht hadden, maar ja, om nu op te geven terwijl je al onderweg bent.....doorgaan dus....uiteindelijk na ongeveer een halfuurtje lopen door de sneeuw, en beiden al geregeld tot aan de knie weggezakt te zijn of onderuit gegleden te zijn, kwamen we aan bij het meer; het was voor ons de moeite waard! Het meer was nog half bevroren, en zag er heel erg mooi uit! Gewoon adembenemend! (of was dat toch van de wandeltocht). Na het maken van de nodige kiekjes en bewegende beelden, zijn we weer aan de terugtocht begonnen. Die verliep ietsje sneller, maar we zijn toch nog 25 minuten aan het ploeteren geweest.

De tweede grote stop van vandaag hebben we gemaakt bij Athabasca Glacier. Hier zijn we met de "Icefield Glacier Adventure" op de gletsjer geweest! Eerst met een gewone bus naar het begin van de ijsroute gebracht, en daarna met een "snow coach" over het ijs de gletsjer op gereden. Hier aangekomen konden we een beetje rondlopen en filmen/foto's maken. Het was behoorlijk koud daarboven, en het waaide nogal, maar het was wel een hele leuke ervaring om gedaan te hebben!




Na deze "adventure" nog wat laatste kleine stops bij wat watervallen en uitzichtpunten gedaan.
Om 19:00u hebben we ingecheckt in het hotel , dus ook deze dag was weer nuttig besteed. Zoals gebruikelijk ook weer een hapje wezen eten in het "bruisende" centrum hier. Al met al, goed toeven hier!

In mijn verhaaltje hierboven heb ik niet alle highlights van de route bij naam genoemd, maar voor degene die echt zitten te springen om harde feiten (en als wijzelf dit nog eens teruglezen als herinnering), het waren achtereenvolgens:
Herbert Lake
Crowfoot Glacier
Bow Lake
Peyto Lake (met sneeuwwandeling)
Columbia Icefield / Athabasca Glacier (met Icefield Glacier Adventure in Snow Coach)
Sunwapta Falls
Athabasca Falls