Het uitgebreide ontbijt zoals gisteren slaan we over, want we hebben vroeg voordat het ontbijt start al een activiteit op de planning staan. We gaan vandaag de Marine Dolphin Cruise doen en daarvoor moeten we op tijd in Walvis Bay zijn.Als we om 8:30u bij Mola Mola (de uitvoerende maatschappij) inchecken voor de geboekte cruise, zien we dat we niet de enigen zijn die op een bootje gaan, er staan massa’s mensen te wachten op de kade om in de vele bootjes te stappen voor een tochtje. Daarom was het dus zo moeilijk om nog iets gereserveerd te krijgen. Dit is eigenlijk één van de eerste keren dat we iets zien wat op massatoerisme lijkt.Tijdens de Marine Dolphin Cruise, zien we o.a. zeehonden (waarvan er ook één aan boord van onze boot komt), meeuwen, pelikanen (ook weer één aan boord), twee soorten dolfijnen, en een bultrug (walvis)! Helaas zien we de bultrug slechts een paar keer van grote afstand en komt ie niet dichtbij. Verder zien we op een langgerekt schiereiland ook nog twee jakhalzen lopen. Om de zeehond en de pelikaan aan boord te lokken heeft de gids een emmertje vis meegenomen. Dit lokt natuurlijk ook grote meeuwen rond de boot, die een graantje mee willen pikken van de maaltijd. Er cirkelen er dus een aantal boven de boot en dan kun je er op wachten… af en toe knalt er een meeuwenflats op de boot. Het personeel is er dan razendsnel bij om het allemaal weer netjes schoon te maken. Op een gegeven moment komt er ook iemand mijn broek poetsen, want zonder het gemerkt te hebben, heb ik een schampschot opgelopen op mijn been. Met een nat doekje wordt dit vakkundig weggepoetst.De boottocht verloopt vrij rustig, aangezien we in de lagune blijven waar het water kalmer is, en tevens omdat het in de ochtend standaard ook wat kalmer is.Als het beesten-gedeelte van de cruise er op zit, worden er hapjes en drinken op tafel gezet, er zijn diverse hapjes en ook verse oesters. Ik waag het erop en neem een paar oesters, Nora slaat het even over. We zitten bij het nuttigen van de hapjes binnen in de boot, maar om de een of andere reden is de terugtocht toch wat turbulenter. Ik kan het nog geen zeeziekte noemen, maar door het missen van zicht op de horizon en het wildere water, heb ik toch af en toe wat last van schommelingen. Of zouden het toch de oester zijn?Na de terugtocht zijn we blij dat we weer vaste grond onder onze voeten hebben. We kijken nog even in het haventje, waar het vanmorgen zo druk was, en nu eigenlijk niet veel bedrijvigheid meer is.Na nog een snelle sanitaire stop, je weet nooit wanneer je hier weer een toilet tegen komt, verlaten we de haven en gaan op zoek naar Bird Paradise, een plek waar veel vogels zich op zouden houden. We vinden wel de plek waar het zou moeten zijn, maar het hek is gesloten, dus we kunnen niet naar binnen.Als volgende plek gaan we langs de Salt Works, hier in Walvis Bay wordt het meeste zout voor Namibië geproduceerd; logisch ook, zeewater in overvloed, en verdampen doet het ook vrij makkelijk hier. We zien zoutvelden liggen, allemaal met een andere kleur, eentje zowat roze. Ook liggen er bergen zout bij de fabriek, en zien we de vrachtwagens met zout heen en weer rijden.Langs de weg die naar de Salt Works leidt zijn wat viewpoints gemaakt, waar je kunt stoppen om de watervogels die in deze wetlands zitten te bekijken. Op de terugweg stoppen we hier ook nog een aantal keer, en zien hier o.a. veel flamingo’s die in grote groepen bij elkaar staan.Hierna hebben we het voor ons gevoel wel gezien in Walvis Bay, en keren we terug naar Swakopmund. Er staat een hoop wind, en geregeld waait zie je het zand over het asfalt waaien, en af en toe komt er ook uit het niets een muur van zand voorbij! De eerste keer flink schrikken als je nog maar zicht hebt tot je ruitenwisser, maar als er niemand plots keihard op zijn rem gaat staan, dan lijkt mij dat er niet al te veel aan de hand is. Enkele seconden later ben je door de “muur” heen en heb je weer voldoende zicht.In Swakopmund aangekomen gooien we de auto nog eens vol met diesel (€ 0,69 per liter), en droppen we de auto weer bij de B&B. We gaan te voet naar het “centrum” dat eigenlijk niet al te ver van weg is, gisteren namen we de eerste keer de auto, maar dat bleek een beetje overkill.We lopen nog wat rond in Swakopmund, wat (Duitse) winkeltjes in en uit, en ik ga nog even op jacht naar een extra externe harde schijf, omdat het best wel hard gaat met het beeldmateriaal en ik alles wel dubbel opgeslagen wil hebben. Aanvankelijk lijkt het een mission impossible om hier een harddisk te vinden, maar bij een winkel die CNA heet zien we er toch twee verschillende types in de vitrines hangen. Snel op de kop tikken dus. Als afsluiting van onze wandeltochtje gaan we ook nog heel even naar de supermarkt, de SuperSpar om nog wat vers brood te halen.’s Avonds gaan we uit eten bij The Tug, een restaurant dat om het thema van een oude sleepboot is gebouwd. Schijnt één van de beste restaurants van de stad te zijn, maar daar kan ik niet voor de volle 100% achter staan. Restaurant van gisteren vond ik wat meer sfeer hebben, en het eten vond ik ook wat beter, maar dat kan persoonlijk zijn.Als we weer in de B&B aangekomen zijn, bereiden we weer de dag van morgen voor, want dan mogen we na drie nachten op dezelfde plek weer op pad, deze keer richting Twyfelfontein.