vangennip.reismee.nl

Sossusvlei - Swakopmund

In de ochtend nog niet meteen stroom, maar ineens worden we verrast door licht dat gaat branden, omdat we dat als “verklikker” voor de aanwezigheid van stroom aan hadden laten staan. Met licht pakken we het restant van onze spullen in, en om 6:45 uur vertrekken we met de welbekende ontbijt-pakketjes richting Swakopmund.
Eerste stop is Solitaire, een heel klein plaatsje waar de bakkerij van Moose McGregor de belangrijkste publiekstrekker is, bekend door zijn appeltaart. Nou ja, bekend….als je naar iets te doen in de omgeving zoekt, dan komt het naar boven. We laten ons verleiden om ook een stuk appeltaart te proberen en kopen ook nog wat lekkers voor onderweg. De aanblik van Solitaire is opgeleukt met wat autowrakken. Verder zien we een scorebord hangen met het aantal millimeters regen in de afgelopen jaren, waaruit blijkt dat dat niet al te veel is, in 2016 bijvoorbeeld: 68 mm! De laatste regen van dit jaar is gevallen in april: 11 mm.
Op de route passeren we ook de “Tropic of Capricorn”, niets bijzonders te zien dan een bordje dat het daar is, maar dit is de breedtegraad waar de zon in december (sterrenbeeld steenbok) precies recht boven langskomt. Voor verdere informatie wijs ik u door naar Wikipedia.
We rijden voornamelijk door lege vlakte, tot we bij de Gaub Pass komen, hier rijden we ineens weer door een uit het niets opdoemende bergformatie/canyon, wat weer mooie uitkijken oplevert.
Als we goed en wel de Gaub Pass achter ons gelaten hebben, komen we door de Kuiseb Pass, en rijden we naar een uitzichtpunt op de Guiseb Canyon. Hierna willen we ook de Karpfenkliff bekijken die in één van onze boeken staat beschreven, maar het is ons tot nog toe een raadsel waar we die ergens zouden kunnen vinden. We staan op een gegeven moment wel op een uitzichtpunt, maar de onzekerheid blijft of dat de Karpfenkliff is.
Niet ver hier vandaan komen we ook nog langs de Vogelfederberg, hier stoppen we even, maar het is niet de topper van de vakantie, dat weten we nu al.
De weg na deze passes wordt weer vlakker, en hoe dichter we bij de kust komen, wordt het allemaal ook weer wat zanderiger.
Als we Walvis Bay net gepasseerd zijn, bellen we met de autoverhuurmaatschappij om te zeggen dat we bijna in Swakopmund zijn. We hebben afgesproken dat we zouden bellen, en het adres van de garage in Swakopmund krijgen, zodat we het slot van de achterbak even na kunnen laten kijken.
De route van Walvis Bay naar Swakopmund loopt langs de kust, en daar zien we een hoop spiksplinternieuwe strandhuizen staan die in Malibu Beach en Santa Monica Beach niet zouden misstaan, het schijnt dat veel rijken van Namibië een “strandhuisje” hebben in de buurt van Swakopmund.
Rond 15:30u rijden we de garage binnen, de achterkant van de auto wordt even opengehaald, en een monteur is een half uurtje aan het vakkundig aan het sleutelen (proberen) met zakmes, spray en een gemeenschappelijke tang, die de andere monteurs geregeld moeten lenen, en waar hij ‘m dan ook weer terug moet halen. Maar met een sigaretje in de mondhoek wordt het slot van de achterbak uiteindelijk toch gefikst; gelukkig, toch handig, en een veiliger gevoel dat alles weer werkt.
Na deze pitstop gaan we op zoek naar onze accommodatie. Ondanks dat het plaatsje een stuk groter is dan de meeste andere plaatsen, hebben we het snel gevonden.
Bij het inchecken worden we netjes naar onze kamer begeleid, en dit is eigenlijk wel een bijzonder mooie kamer. Fijn, omdat we hier drie nachten zullen verblijven. Enige minpuntje aan de kamer is, dat de badkamer geen deur heeft. In het gastenboekje dat op de kamer ligt, zien we dat we niet de enigen zijn die dit toch een beetje vreemd vinden, één van de gasten merkt op: “Beautiful room, we hope to come back when you find the bathroom door”.
’s Avonds eten we bij de Desert Creek Spur, een restaurantketen met veel vlees op het menu, dat moeten we dus wel proberen, want we hebben al vaak het diner sober gehouden. Maar vanavond gaat Nora voor een stevige triple cheesed hamburger, en bij mij is het slachtoffer een 500g dry aged legendary steak! Over vleesquotum inhalen gesproken…
Met een (te) volle maag gaan we weer naar de accommodatie en plannen het programma voor morgen.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!