Vandaag staat er maar één belangrijk ding op ons programma: Fish River Canyon. In principe verblijven we eigenlijk in de canyon, maar dat kunnen we niet echt goed zien, want we zitten onderaan de rivierbedding. Om een goed uitzicht te hebben is er een “Main View” gemaakt die bij de ingang zit die bij Hobas ligt. Het is dus nog wel een eindje rijden. Onderweg zien we een autowrak dat er gewoon om vraagt om op de foto gezet te worden, en wie zijn wij om dat te weigeren? Daarna rijden we door naar Hobas.
Bij Hobas betreed je als het ware de “attractie” door een poort. Ze houden hier van dubbel registreren, want als we de poort doorkomen moeten we onze gegevens invullen zoals naam, dag van aankomst, kenteken van de auto en land van herkomst (van onszelf natuurlijk). Als we in het kantoortje gaan om de entree te betalen, wordt ons een soortgelijk formulier overhandigd waar we alles nog een keertje in mogen vullen. Daarna rijden we door naar de Main View.
Als we bij de Main View aankomen zien we dat er een mooi platform is gebouwd, met lunchtafels en een overkapping voor de broodnodige schaduw. Verder zijn onder het platform nog toiletten gemaakt, waarschijnlijk de toiletten met het mooiste uitzicht ter wereld!
We gaan het trapje op naar het uitzichtpunt…en we zijn meteen overweldigd…wat een uitzicht! Het is de op 2 na grootste canyon ter wereld, dus zeker heel indrukwekkend. We kunnen eigenlijk niet stoppen met kijken, zo geweldig mooi! We proberen foto’s te maken en een stukje te filmen, maar we weten bij voorbaat dat je de weidsheid echt niet gaat zien op beeld. We zijn er stil van.
Nadat we een hele poos bij de Main View gekeken hebben en verschillende groepjes mensen hebben zien komen en ook weer zien gaan, rijden we nog 4x4 trail die naar een ander uitzichtpunt leidt. Aan het einde van het pad is een parkeerplaats waar we de auto even neerzetten waarna we naar de rand van de canyon lopen; weer adembenemend! We kunnen er geen genoeg van krijgen, dus als we ook nog een looppad zien is de keuze snel gemaakt…kijken wat we daar nog allemaal kunnen zien. We weten niet waar naartoe het pad leidt, maar we zijn steeds weer nieuwsgierig naar wat er om de volgende bocht voor geweldig uitzicht er voor ons ligt te wachten. Wat er dus op neer komt dat we het pad helemaal aflopen tot het laatste uitzicht. Bij de Main View zijn continu mensen en rijden de auto’s af en aan, maar hier kun je ook de stilte van de canyon echt meemaken. Alleen de wind hoor je af en toe voorbij komen.
Als we het pad weer terug hebben gelopen en weer in de auto zitten, moeten we ook nog even het pad volgen dat aan de andere kant van de Main View ligt. Ook hier worden we niet teleurgesteld; weer even adembenemend, ondanks dat we nu al een behoorlijk tijdje aan het rondlopen zijn.
Als we ook het laatste pad gelopen hebben dat we kunnen vinden, besluiten we om toch maar terug naar onze accommodatie te gaan. Al met al zijn we hier van 9:45 tot 13:45u bezig geweest, dus dat is voldoende lijkt ons. We beginnen aan de hobbelige gravelweg en stoppen af en toe om wat beeldmateriaal te maken.
Terug aangekomen in Ai Ais, constateer ik dat ik toch wat schade heb opgelopen van het rondlopen bij de canyon: armen verbrand door de zon! Ik was zo eigenwijs om m’n armen tot nog toe niet in te smeren, maar dat is in Namibië dus geen goed idee. Zoals gewoonlijk is Nora degene met de beste discipline (en gevoeligste huid), en zij smeert wel netjes vier keer per dag, alhoewel dat dat niet heeft kunnen voorkomen dat zij toch ook al een paar dagen een rood hoofd heeft overgehouden.
Als we weer een beetje bijgekomen zijn van de trip gaan we nog even wat info navragen bij de receptie, en een rondje lopen bij de lodge. Bij het buitenzwembad kijken, de hot spring en we proberen nog een stukje te lopen in de rivierbedding, maar dat is niet zo’n succes. Inmiddels hebben we het al weer bloedheet, want het is flink benauwd geworden in het begin van de avond.
Na onze wandeling gaan we nog even in het binnenzwembad. Het eerste bad dat we proberen blijkt veel te heet, maar als we een ander bad proberen, dat is nog nét te doen. We dobberen even rond, en met een nog roder hoofd dan voorheen bereiden we de spullen en plannen voor de volgende dag voor. Wat een mooie dag weer! Heerlijk!